φεύγων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰěu̯.ɡɔːn/ → /ˈɸeβ.ɣon/ → /ˈfev.ɣon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰěu̯.ɡɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰew.ɡon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸeβ.ɣon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈfev.ɣon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfev.ɣon/

Participle

φεύγων • (pheúgōn) m (feminine φεύγουσᾰ, neuter φεῦγον); first/second declension

1. present active participle of φεύγω (pheúgō)

Declension

First and third declension of φεύγων; φεύγουσᾰ; φεῦγον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φεύγων pheúgōn	φεύγουσᾰ pheúgousa	φεῦγον pheûgon		φεύγοντε pheúgonte	φευγούσᾱ pheugoúsā	φεύγοντε pheúgonte		φεύγοντες pheúgontes	φεύγουσαι pheúgousai	φεύγοντᾰ pheúgonta
Genitive		φεύγοντος pheúgontos	φευγούσης pheugoúsēs	φεύγοντος pheúgontos		φευγόντοιν pheugóntoin	φευγούσαιν pheugoúsain	φευγόντοιν pheugóntoin		φευγόντων pheugóntōn	φευγουσῶν pheugousôn	φευγόντων pheugóntōn
Dative		φεύγοντῐ pheúgonti	φευγούσῃ pheugoúsēi	φεύγοντῐ pheúgonti		φευγόντοιν pheugóntoin	φευγούσαιν pheugoúsain	φευγόντοιν pheugóntoin		φεύγουσῐ / φεύγουσῐν pheúgousi(n)	φευγούσαις pheugoúsais	φεύγουσῐ / φεύγουσῐν pheúgousi(n)
Accusative		φεύγοντᾰ pheúgonta	φεύγουσᾰν pheúgousan	φεῦγον pheûgon		φεύγοντε pheúgonte	φευγούσᾱ pheugoúsā	φεύγοντε pheúgonte		φεύγοντᾰς pheúgontas	φευγούσᾱς pheugoúsās	φεύγοντᾰ pheúgonta
Vocative		φεύγων pheúgōn	φεύγουσᾰ pheúgousa	φεῦγον pheûgon		φεύγοντε pheúgonte	φευγούσᾱ pheugoúsā	φεύγοντε pheúgonte		φεύγοντες pheúgontes	φεύγουσαι pheúgousai	φεύγοντᾰ pheúgonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φευγόντως pheugóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.