φιλώτατος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.lɔ̌ː.ta.tos/ → /ɸiˈlo.ta.tos/ → /fiˈlo.ta.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.lɔ̌ː.ta.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰiˈlo.ta.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸiˈlo.ta.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fiˈlo.ta.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fiˈlo.ta.tos/

Adjective

φῐλώτᾰτος • (philṓtatos) m (feminine φῐλωτᾰ́τη, neuter φῐλώτᾰτον); first/second declension

1. superlative degree of φῐ́λος (phílos)

Declension

First and second declension of φῐλώτᾰτος; φῐλωτᾰ́τη; φῐλώτᾰτον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φῐλώτᾰτος philṓtatos	φῐλωτᾰ́τη philōtátē	φῐλώτᾰτον philṓtaton		φῐλωτᾰ́τω philōtátō	φῐλωτᾰ́τᾱ philōtátā	φῐλωτᾰ́τω philōtátō		φῐλώτᾰτοι philṓtatoi	φῐλώτᾰται philṓtatai	φῐλώτᾰτᾰ philṓtata
Genitive		φῐλωτᾰ́του philōtátou	φῐλωτᾰ́της philōtátēs	φῐλωτᾰ́του philōtátou		φῐλωτᾰ́τοιν philōtátoin	φῐλωτᾰ́ταιν philōtátain	φῐλωτᾰ́τοιν philōtátoin		φῐλωτᾰ́των philōtátōn	φῐλωτᾰ́των philōtátōn	φῐλωτᾰ́των philōtátōn
Dative		φῐλωτᾰ́τῳ philōtátōi	φῐλωτᾰ́τῃ philōtátēi	φῐλωτᾰ́τῳ philōtátōi		φῐλωτᾰ́τοιν philōtátoin	φῐλωτᾰ́ταιν philōtátain	φῐλωτᾰ́τοιν philōtátoin		φῐλωτᾰ́τοις philōtátois	φῐλωτᾰ́ταις philōtátais	φῐλωτᾰ́τοις philōtátois
Accusative		φῐλώτᾰτον philṓtaton	φῐλωτᾰ́την philōtátēn	φῐλώτᾰτον philṓtaton		φῐλωτᾰ́τω philōtátō	φῐλωτᾰ́τᾱ philōtátā	φῐλωτᾰ́τω philōtátō		φῐλωτᾰ́τους philōtátous	φῐλωτᾰ́τᾱς philōtátās	φῐλώτᾰτᾰ philṓtata
Vocative		φῐλώτᾰτε philṓtate	φῐλωτᾰ́τη philōtátē	φῐλώτᾰτον philṓtaton		φῐλωτᾰ́τω philōtátō	φῐλωτᾰ́τᾱ philōtátā	φῐλωτᾰ́τω philōtátō		φῐλώτᾰτοι philṓtatoi	φῐλώτᾰται philṓtatai	φῐλώτᾰτᾰ philṓtata
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φῐλώτᾰτᾰ philṓtata				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.