ψίθυρε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /psí.tʰy.re/ → /ˈpsi.θy.re/ → /ˈpsi.θi.re/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /psí.tʰy.re/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpsi.tʰy.re/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpsi.θy.re/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpsi.θy.re/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpsi.θi.re/

Adjective

ψῐ́θῠρε • (psíthure)

1. vocative singular masculine/feminine of ψῐ́θῠρος (psíthuros)

Noun

ψῐ́θῠρε • (psíthure) m

1. vocative singular of ψῐ́θῠρος (psíthuros)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpsi.θi.ɾe/
• Hyphenation: ψί‧θυ‧ρε

Noun

ψίθυρε • (psíthyre) m

1. Vocative singular form of ψίθυρος (psíthyros).