рѧдъ
See also: радъ
Old Church Slavonic edit
Etymology edit
Noun edit
рѧдъ • (rędŭ) m
Declension edit
Declension of рѧдъ (o-stem)
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | рѧдъ rędŭ |
рѧда ręda |
рѧди rędi |
genitive | рѧда ręda |
рѧдоу rędu |
рѧдъ rędŭ |
dative | рѧдоу rędu |
рѧдома rędoma |
рѧдомъ rędomŭ |
accusative | рѧдъ rędŭ |
рѧда ręda |
рѧдꙑ rędy |
instrumental | рѧдомъ rędomŭ |
рѧдома rędoma |
рѧдꙑ rędy |
locative | рѧдѣ rędě |
рѧдоу rędu |
рѧдѣхъ ręděxŭ |
vocative | рѧде ręde |
рѧда ręda |
рѧди rędi |
Derived terms edit
Old East Slavic edit
Etymology edit
Inherited from Proto-Slavic *rędъ.
Pronunciation edit
- (ca. 9th CE) IPA(key): /ˈrɛ̃dʊ/
- (ca. 11th CE) IPA(key): /ˈrʲadʊ/
- (ca. 13th CE) IPA(key): /ˈrʲad/
- Hyphenation: рѧ‧дъ
Noun edit
рѧдъ (rędŭ) m
Declension edit
Declension of рѧдъ (u-stem)
Singular | Dual | Plural | |
---|---|---|---|
Nominative | рѧдъ rędŭ |
рѧдꙑ rędy |
рѧдове rędove |
Genitive | рѧду rędu |
рѧдову rędovu |
рѧдовъ rędovŭ |
Dative | рѧдови, рѧду rędovi, rędu |
рѧдъма rędŭma |
рѧдъмъ rędŭmŭ |
Accusative | рѧдъ rędŭ |
рѧдꙑ rędy |
рѧдꙑ rędy |
Instrumental | рѧдъмь rędŭmĭ |
рѧдъма rędŭma |
рѧдъми rędŭmi |
Locative | рѧду rędu |
рѧдову rędovu |
рѧдъхъ rędŭxŭ |
Vocative | рѧдъ rędŭ |
рѧдꙑ rędy |
рѧдове rędove |
Descendants edit
References edit
- Sreznevsky, Izmail I. (1912) “рѧдъ”, in Матеріалы для Словаря древне-русскаго языка по письменнымъ памятникамъ [Materials for the Dictionary of the Old East Slavic Language Based on Written Monuments][1] (in Russian), volumes 3 (Р – Ꙗ и дополненія), Saint Petersburg: Department of Russian Language and Literature of the Imperial Academy of Sciences, column 231