թագաւորութիւն
Old Armenian edit
Etymology edit
From թագաւոր (tʻagawor, “king”) + -ութիւն (-utʻiwn, “-dom”).
Noun edit
թագաւորութիւն • (tʻagaworutʻiwn)
- reign, empire; royalty, crown; kingdom
- միջոց պարապոյ թագաւորութեան ― miǰocʻ parapoy tʻagaworutʻean ― interregnum
- Թագաւորութիւն/Թագաւորութիւնք ― Tʻagaworutʻiwn/Tʻagaworutʻiwnkʻ ― The Book of Kings
Declension edit
n-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | թագաւորութիւն (tʻagaworutʻiwn) | թագաւորութիւնք (tʻagaworutʻiwnkʻ) | |
| genitive | թագաւորութեան (tʻagaworutʻean) | թագաւորութեանց (tʻagaworutʻeancʻ) | |
| dative | թագաւորութեան (tʻagaworutʻean) | թագաւորութեանց (tʻagaworutʻeancʻ) | |
| accusative | թագաւորութիւն (tʻagaworutʻiwn) | թագաւորութիւնս (tʻagaworutʻiwns) | |
| ablative | թագաւորութենէ (tʻagaworutʻenē) | թագաւորութեանց (tʻagaworutʻeancʻ) | |
| instrumental | թագաւորութեամբ (tʻagaworutʻeamb) | թագաւորութեամբք (tʻagaworutʻeambkʻ) | |
| locative | թագաւորութեան (tʻagaworutʻean) | թագաւորութիւնս (tʻagaworutʻiwns) |
Descendants edit
- Armenian: թագավորություն (tʻagavorutʻyun) (t’agavorut’yun)
References edit
- Petrosean, Matatʻeay (1879) “թագաւորութիւն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy