լուտամ

Old Armenian

Alternative forms

• լուտանամ (lutanam)

Etymology

From լոյտ (loyt).

Verb

լուտամ • (lutam)  (aorist indicative լուտացայ)

1. to scold, to reproach, to abuse, to imprecate

Conjugation

mediopassive

infinitive		լուտալ (lutal)		participle	լուտացեալ (lutacʻeal)
causative		—		aorist stem	լուտաց- (lutacʻ-)
person		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	լուտամ (lutam)	լուտաս (lutas)	լուտայ (lutay)	լուտամք (lutamkʻ)	լուտայք (lutaykʻ)	լուտան (lutan)
	imperfect	լուտայի (lutayi)	լուտայիր (lutayir)	լուտայր (lutayr)	լուտայաք (lutayakʻ)	լուտայիք (lutayikʻ)	լուտային (lutayin)
	aorist	լուտացայ (lutacʻay)	լուտացար (lutacʻar)	լուտացաւ (lutacʻaw)	լուտացաք (lutacʻakʻ)	լուտացայք (lutacʻaykʻ)	լուտացան (lutacʻan)
subjunctive		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	լուտայցիմ (lutaycʻim)	լուտայցիս (lutaycʻis)	լուտայցի (lutaycʻi)	լուտայցիմք (lutaycʻimkʻ)	լուտայցիք (lutaycʻikʻ)	լուտայցին (lutaycʻin)
	aorist	լուտացայց (lutacʻaycʻ)	լուտասցիս (lutascʻis)	լուտասցի (lutascʻi)	լուտասցուք (lutascʻukʻ)	լուտասջիք (lutasǰikʻ)	լուտասցին (lutascʻin)
imperatives		—	(դու)	—	—	(դուք)	—
	imperative	—	լուտացի՛ր (lutacʻír)	—	—	լուտացարո՛ւք (lutacʻarúkʻ)	—
	cohortative	—	լուտասջի՛ր (lutasǰír)	—	—	լուտասջի՛ք (lutasǰíkʻ)	—
	prohibitive	—	մի՛ լուտար (mí lutar)	—	—	մի՛ լուտայք (mí lutaykʻ)	—

Descendants

• Armenian: լուտալ (lutal)

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “լուտամ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy