խօթութիւն

Old Armenian

Etymology

From խօթ (xōtʻ, “sick”) +‎ -ութիւն (-utʻiwn, “-ness”).

Noun

խօթութիւն • (xōtʻutʻiwn)

1. sickness, illness, indisposition, infirmity

Declension

n-type

	singular		plural
nominative	խօթութիւն (xōtʻutʻiwn)		խօթութիւնք (xōtʻutʻiwnkʻ)
genitive	խօթութեան (xōtʻutʻean)		խօթութեանց (xōtʻutʻeancʻ)
dative	խօթութեան (xōtʻutʻean)		խօթութեանց (xōtʻutʻeancʻ)
accusative	խօթութիւն (xōtʻutʻiwn)		խօթութիւնս (xōtʻutʻiwns)
ablative	խօթութենէ (xōtʻutʻenē)		խօթութեանց (xōtʻutʻeancʻ)
instrumental	խօթութեամբ (xōtʻutʻeamb)		խօթութեամբք (xōtʻutʻeambkʻ)
locative	խօթութեան (xōtʻutʻean)		խօթութիւնս (xōtʻutʻiwns)

Descendants

• Armenian: խոթություն (xotʻutʻyun) (xotʿut’yun)

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “խօթութիւն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy