בינדן

Yiddish

Etymology

From Middle High German binden, from Old High German bintan.

Verb

בינדן • (bindn) (past participle געבונדן (gebundn))

1. tie, bind (to attach or fasten with string)

Conjugation

Conjugation of בינדן

infinitive	בינדן bindn
present participle	בינדנדיק bindndik
past participle	געבונדן gebundn
auxiliary	האָבן hobn
present	איך בינד ikh bind	מיר בינדן mir bindn
	דו בינדסט du bindst	איר בינדט ir bindt
	ער בינדט er bindt	זיי בינדן zey bindn
imperative	בינד (דו) bind (du)	בינדט (איר) bindt (ir)
Composed forms past איך האָב געבונדן ikh hob gebundn מיר האָבן געבונדן mir hobn gebundn דו האָסט געבונדן du host gebundn איר האָט געבונדן ir hot gebundn ער האָט געבונדן er hot gebundn זיי האָבן געבונדן zey hobn gebundn pluperfect איך האָב געהאַט געבונדן ikh hob gehat gebundn מיר האָבן געהאַט געבונדן mir hobn gehat gebundn דו האָסט געהאַט געבונדן du host gehat gebundn איר האָט געהאַט געבונדן ir hot gehat gebundn ער האָט געהאַט געבונדן er hot gehat gebundn זיי האָבן געהאַט געבונדן zey hobn gehat gebundn future איך וועל בינדן ikh vel bindn מיר וועלן בינדן mir veln bindn דו וועסט בינדן du vest bindn איר וועט בינדן ir vet bindn ער וועט בינדן er vet bindn זיי וועלן בינדן zey veln bindn future perfect איך וועל האָבן געבונדן ikh vel hobn gebundn מיר וועלן האָבן געבונדן mir veln hobn gebundn דו וועסט האָבן געבונדן du vest hobn gebundn איר וועט האָבן געבונדן ir vet hobn gebundn ער וועט האָבן געבונדן er vet hobn gebundn זיי וועלן האָבן געבונדן zey veln hobn gebundn

Derived terms

• פֿונאַנדערבינדן (funanderbindn)

Related terms

• בונד (bund)