האַנט

Yiddish

Etymology

From Middle High German hant, from Old High German hant, from Proto-West Germanic *handu, from Proto-Germanic *handuz.

Pronunciation

• IPA^(key): [hant]

Noun

האַנט • (hant) f, plural הענט (hent), diminutive הענטל (hentl) or הענטעלע (hentele)

1. hand

   און איר שטייט און קוקט אַזוי זיך, מיט פֿאַרלייגטע הענט.

   un ir shteyt un kukt azoy zikh, mit farleygte hent.

   And you stand and you look at yourselves so, with hands laid down.

Derived terms

• האַנטעך (hantekh)