Karakhanid

edit

Etymology

edit

Inherited from Proto-Turkic *āy (moon).[1][2]

Cognate with Old Turkic 𐰖 (ay), Chuvash уйӑх (ujăh), Khalaj hây, Turkish ay (moon, month), Uzbek oy, Bashkir ай (ay) and Yakut ый (ıy).

Noun

edit

ااىْ (āy)

  1. (astronomy) moon
  2. (time) month
    قِشْقا اِتِنْ كَاْسا قَلٖى قُتْلُغْ ياىْ
    تُنْ كُنْ كَجا اَلْقِنُرْ اُذْلاعْ بلا ااىْ
    Qïšqā ḗtin kēlsē qalï̄ qutluğ yāy,
    Tün kün kečē alqïnur ödlēg bilē āy.
    When the blessed summer comes prepare for winter,
    With the day and night passing, time and months go by.

References

edit
  1. ^ Clauson, Gerard (1972) “a:y”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, page 265
  2. ^ Tekin, Talât (1995) Türk Dillerinde Birincil Uzun Ünlüler [Primary Long Vowels in Turkic Languages] (Türk Dilleri Araştırmaları Dizisi; 13)‎[1], Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı, →ISBN, page 173

Further reading

edit