تخانق

South Levantine Arabic

Root
خ ن ق
1 term

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): (Urban) /txaː.naʔ/, [ɪtˈxæː.naʔ]
• IPA^(key): (Bedouin) /txaː.naɡ/, [ɪtˈxæː.naɡ]

• Audio (al-Lidd):

  (file)

Verb

تخانق • (tḵānaʔ) VI (present بتخانق (bitḵānaʔ))

1. (reciprocal) to fight, to strangle each other

   Synonyms: تقاتل (tʔātal), تهاوش (thāwaš), تطاوش (tṭāwaš)

Conjugation

Conjugation of تخانق (tḵānaʔ)
		singular				plural
		1st person	2nd person	3rd person		1st person	2nd person	3rd person
past	m	تخانقت (tḵānaʔt)	تخانقت (tḵānaʔt)	تخانق (tḵānaʔ)		تخانقنا (tḵānaʔna)	تخانقتو (tḵānaʔtu)	تخانقو (tḵānaʔu)
	f		تخانقتي (tḵānaʔti)	تخانقت (tḵānaʔat)
present	m	بتخانق (batḵānaʔ)	بتتخانق (btitḵānaʔ)	بتخانق (bitḵānaʔ)		منتخانق (mnitḵānaʔ)	بتتخانقو (btitḵānaʔu)	بتخانقو (bitḵānaʔu)
	f		بتتخانقي (btitḵānaʔi)	بتتخانق (btitḵānaʔ)
subjunctive	m	اتخانق (atḵānaʔ)	تتخانق (titḵānaʔ)	يتخانق (yitḵānaʔ)		نتخانق (nitḵānaʔ)	تتخانقو (titḵānaʔu)	يتخانقو (yitḵānaʔu)
	f		تتخانقي (titḵānaʔi)	تتخانق (titḵānaʔ)
imperative	m		تخانق (tḵānaʔ)				تخانقو (tḵānaʔu)
	f		تخانقي (tḵānaʔi)