داهم

Arabic

Root
د ه م (d-h-m)

Verb

دَاهَمَ • (dāhama) III, non-past يُدَاهِمُ‎ (yudāhimu)

1. to assail, to come suddenly over, to hit, to raid, to enter suddenly, to storm

Conjugation

Conjugation of

دَاهَمَ

(form-III sound)

verbal nouns الْمَصَادِر						مُدَاهَمَة or دِهَام mudāhama or dihām
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُدَاهِم mudāhim
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُدَاهَم mudāham
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	دَاهَمْتُ dāhamtu	دَاهَمْتَ dāhamta	دَاهَمَ dāhama		دَاهَمْتُمَا dāhamtumā	دَاهَمَا dāhamā		دَاهَمْنَا dāhamnā	دَاهَمْتُمْ dāhamtum	دَاهَمُوا dāhamū
	f		دَاهَمْتِ dāhamti	دَاهَمَتْ dāhamat			دَاهَمَتَا dāhamatā			دَاهَمْتُنَّ dāhamtunna	دَاهَمْنَ dāhamna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُدَاهِمُ ʔudāhimu	تُدَاهِمُ tudāhimu	يُدَاهِمُ yudāhimu		تُدَاهِمَانِ tudāhimāni	يُدَاهِمَانِ yudāhimāni		نُدَاهِمُ nudāhimu	تُدَاهِمُونَ tudāhimūna	يُدَاهِمُونَ yudāhimūna
	f		تُدَاهِمِينَ tudāhimīna	تُدَاهِمُ tudāhimu			تُدَاهِمَانِ tudāhimāni			تُدَاهِمْنَ tudāhimna	يُدَاهِمْنَ yudāhimna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُدَاهِمَ ʔudāhima	تُدَاهِمَ tudāhima	يُدَاهِمَ yudāhima		تُدَاهِمَا tudāhimā	يُدَاهِمَا yudāhimā		نُدَاهِمَ nudāhima	تُدَاهِمُوا tudāhimū	يُدَاهِمُوا yudāhimū
	f		تُدَاهِمِي tudāhimī	تُدَاهِمَ tudāhima			تُدَاهِمَا tudāhimā			تُدَاهِمْنَ tudāhimna	يُدَاهِمْنَ yudāhimna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُدَاهِمْ ʔudāhim	تُدَاهِمْ tudāhim	يُدَاهِمْ yudāhim		تُدَاهِمَا tudāhimā	يُدَاهِمَا yudāhimā		نُدَاهِمْ nudāhim	تُدَاهِمُوا tudāhimū	يُدَاهِمُوا yudāhimū
	f		تُدَاهِمِي tudāhimī	تُدَاهِمْ tudāhim			تُدَاهِمَا tudāhimā			تُدَاهِمْنَ tudāhimna	يُدَاهِمْنَ yudāhimna
imperative الْأَمْر	m		دَاهِمْ dāhim			دَاهِمَا dāhimā				دَاهِمُوا dāhimū
	f		دَاهِمِي dāhimī							دَاهِمْنَ dāhimna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	دُوهِمْتُ dūhimtu	دُوهِمْتَ dūhimta	دُوهِمَ dūhima		دُوهِمْتُمَا dūhimtumā	دُوهِمَا dūhimā		دُوهِمْنَا dūhimnā	دُوهِمْتُمْ dūhimtum	دُوهِمُوا dūhimū
	f		دُوهِمْتِ dūhimti	دُوهِمَتْ dūhimat			دُوهِمَتَا dūhimatā			دُوهِمْتُنَّ dūhimtunna	دُوهِمْنَ dūhimna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُدَاهَمُ ʔudāhamu	تُدَاهَمُ tudāhamu	يُدَاهَمُ yudāhamu		تُدَاهَمَانِ tudāhamāni	يُدَاهَمَانِ yudāhamāni		نُدَاهَمُ nudāhamu	تُدَاهَمُونَ tudāhamūna	يُدَاهَمُونَ yudāhamūna
	f		تُدَاهَمِينَ tudāhamīna	تُدَاهَمُ tudāhamu			تُدَاهَمَانِ tudāhamāni			تُدَاهَمْنَ tudāhamna	يُدَاهَمْنَ yudāhamna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُدَاهَمَ ʔudāhama	تُدَاهَمَ tudāhama	يُدَاهَمَ yudāhama		تُدَاهَمَا tudāhamā	يُدَاهَمَا yudāhamā		نُدَاهَمَ nudāhama	تُدَاهَمُوا tudāhamū	يُدَاهَمُوا yudāhamū
	f		تُدَاهَمِي tudāhamī	تُدَاهَمَ tudāhama			تُدَاهَمَا tudāhamā			تُدَاهَمْنَ tudāhamna	يُدَاهَمْنَ yudāhamna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُدَاهَمْ ʔudāham	تُدَاهَمْ tudāham	يُدَاهَمْ yudāham		تُدَاهَمَا tudāhamā	يُدَاهَمَا yudāhamā		نُدَاهَمْ nudāham	تُدَاهَمُوا tudāhamū	يُدَاهَمُوا yudāhamū
	f		تُدَاهَمِي tudāhamī	تُدَاهَمْ tudāham			تُدَاهَمَا tudāhamā			تُدَاهَمْنَ tudāhamna	يُدَاهَمْنَ yudāhamna