Persian

edit

Etymology

edit

Borrowed from Arabic سَيَّار (sayyār).

Pronunciation

edit
 

Readings
Classical reading? sayyār
Dari reading? sayyār
Iranian reading? seyyâr
Tajik reading? sayyor

Adjective

edit

سیار (sayyâr)

  1. itinerant, wandering
    فروشنده سیارforušande-ye sayyâritinerant salesman
    • c. 1100, Masʿūd-i Saʿd-i Salmān, “Qaṣīda 121”, in دیوان مسعود سعد سلمان[1]:
      به مجلس اندر رویش بلند خورشیدست
      به معرکه در تیرش ستاره سیار
      ba majlis andar rōy-aš buland xwaršēd ast
      ba ma'raka dar tīr-aš sitāra sayyār
      In the gathering, his face is the lofty sun;
      In the battlefield, his arrow is a wandering star.
      (Classical Persian transliteration)
  2. field-, traveling, mobile
    دادگاه سیارdâdgâh-e sayyârmobile court
    بیمارستان سیارbimârestân-e sayyârfield hospital

Further reading

edit