محكوم
See also: محکوم
Arabic edit
Root |
---|
ح ك م (ḥ-k-m) |
Etymology edit
Derived from the passive participle of the verb حَكَمَ (ḥakama).
Pronunciation edit
Adjective edit
مَحْكُوم • (maḥkūm) (feminine مَحْكُومَة (maḥkūma), masculine plural مَحْكُومُونَ (maḥkūmūna), feminine plural مَحْكُومَات (maḥkūmāt))
- passive participle of حَكَمَ (ḥakama)
Declension edit
Declension of adjective مَحْكُوم (maḥkūm)
Singular | Masculine | Feminine | ||
---|---|---|---|---|
basic singular triptote | singular triptote in ـَة (-a) | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Informal | مَحْكُوم maḥkūm |
الْمَحْكُوم al-maḥkūm |
مَحْكُومَة maḥkūma |
الْمَحْكُومَة al-maḥkūma |
Nominative | مَحْكُومٌ maḥkūmun |
الْمَحْكُومُ al-maḥkūmu |
مَحْكُومَةٌ maḥkūmatun |
الْمَحْكُومَةُ al-maḥkūmatu |
Accusative | مَحْكُومًا maḥkūman |
الْمَحْكُومَ al-maḥkūma |
مَحْكُومَةً maḥkūmatan |
الْمَحْكُومَةَ al-maḥkūmata |
Genitive | مَحْكُومٍ maḥkūmin |
الْمَحْكُومِ al-maḥkūmi |
مَحْكُومَةٍ maḥkūmatin |
الْمَحْكُومَةِ al-maḥkūmati |
Dual | Masculine | Feminine | ||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Informal | مَحْكُومَيْن maḥkūmayn |
الْمَحْكُومَيْن al-maḥkūmayn |
مَحْكُومَتَيْن maḥkūmatayn |
الْمَحْكُومَتَيْن al-maḥkūmatayn |
Nominative | مَحْكُومَانِ maḥkūmāni |
الْمَحْكُومَانِ al-maḥkūmāni |
مَحْكُومَتَانِ maḥkūmatāni |
الْمَحْكُومَتَانِ al-maḥkūmatāni |
Accusative | مَحْكُومَيْنِ maḥkūmayni |
الْمَحْكُومَيْنِ al-maḥkūmayni |
مَحْكُومَتَيْنِ maḥkūmatayni |
الْمَحْكُومَتَيْنِ al-maḥkūmatayni |
Genitive | مَحْكُومَيْنِ maḥkūmayni |
الْمَحْكُومَيْنِ al-maḥkūmayni |
مَحْكُومَتَيْنِ maḥkūmatayni |
الْمَحْكُومَتَيْنِ al-maḥkūmatayni |
Plural | Masculine | Feminine | ||
sound masculine plural | sound feminine plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Informal | مَحْكُومِين maḥkūmīn |
الْمَحْكُومِين al-maḥkūmīn |
مَحْكُومَات maḥkūmāt |
الْمَحْكُومَات al-maḥkūmāt |
Nominative | مَحْكُومُونَ maḥkūmūna |
الْمَحْكُومُونَ al-maḥkūmūna |
مَحْكُومَاتٌ maḥkūmātun |
الْمَحْكُومَاتُ al-maḥkūmātu |
Accusative | مَحْكُومِينَ maḥkūmīna |
الْمَحْكُومِينَ al-maḥkūmīna |
مَحْكُومَاتٍ maḥkūmātin |
الْمَحْكُومَاتِ al-maḥkūmāti |
Genitive | مَحْكُومِينَ maḥkūmīna |
الْمَحْكُومِينَ al-maḥkūmīna |
مَحْكُومَاتٍ maḥkūmātin |
الْمَحْكُومَاتِ al-maḥkūmāti |
Descendants edit
Ottoman Turkish edit
Etymology edit
From Arabic مَحْكُوم (maḥkūm).
Adjective edit
محكوم • (mahḱum)
- convicted
- captive (one charmed or subdued by beauty, excellence, or affection; one who is captivated)
Noun edit
محكوم • (mahḱum) (plural محكوملر)
Descendants edit
- Turkish: mahkûm
References edit
- Nişanyan, Sevan (2002–) “mahkûm”, in Nişanyan Sözlük