مشي
Arabic edit
Etymology 1 edit
Noun edit
مَشْي • (mašy) m
- verbal noun of مَشَى (mašā) (form I)
Declension edit
Declension of noun مَشْي (mašy)
Etymology 2 edit
Verb edit
Hijazi Arabic edit
Root |
---|
م ش ي |
1 term |
Etymology 1 edit
From Arabic مَشَى (mašā, “to want”).
Pronunciation edit
Verb edit
مشي • (miši) I (non-past يِمشِي (yimši))
Conjugation edit
Conjugation of مشي (miši) | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
singular | plural | |||||||
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
past | m | مشيت (mišīt) | مشيت (mišīt) | مشي (miši) | مشينا (mišīna) | مشيتوا (mišītu) | مشيوا (mišyu) | |
f | مشيتي (mišīti) | مِشْيَت (mišyat) | ||||||
non-past | m | أمشي (ʔamši) | تمشي (timši) | يمشي (yimši) | نمشي (nimši) | تمشوا (timšu) | يمشوا (yimšu) | |
f | تمشي (timši) | تمشي (timši) | ||||||
imperative | m | امشي (amši) | امشوا (amšu) | |||||
f | امشي (amši) |
Etymology 2 edit
Pronunciation edit
Verb edit
مشي • (mašši)
- second-person masculine singular imperative of مَشَّى (mašša)
- second-person feminine singular imperative of مَشَّى (mašša)