هاب

Arabic

Etymology

From the root ه ي ب‎ (h-y-b).

Pronunciation

• IPA^(key): /haː.ba/

Verb

هَابَ • (hāba) I, non-past يَهَابُ‎‎ (yahābu)

1. (transitive) to be afraid of, to be frightened, to fear

   Synonyms: خَافَ‎ (ḵāfa), رَهِبَ‎ (rahiba)

   • زُهير بن أبي سلمى

     ‏وَمَن هَابَ أَسْبَابَ الْمَنِيَّةِ يَلْقَهَا ... وَإِنْ يَرْقَ أََسْبَابَ السَّمَاءِ بِسُلَّمِ‎

     waman hāba ʔasbāba l-maniyyati yalqahā ... waʔin yarqa ʔaasbāba s-samāʔi bisullami

     And whoever is afraid of the causes of death [will] find them ... even if he climbs to the heavens with a ladder

Conjugation

Conjugation of

هَابَ

(form-I hollow, verbal nouns هَيْبَة or مَهَابَة)

verbal nouns الْمَصَادِر						هَيْبَة‎ or مَهَابَة‎ hayba or mahāba
active participle اِسْم الْفَاعِل						هَائِب‎ hāʔib
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مَهِيب‎ mahīb
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	هِبْتُ‎ hibtu	هِبْتَ‎ hibta	هَابَ hāba		هِبْتُمَا‎ hibtumā	هَابَا‎ hābā		هِبْنَا‎ hibnā	هِبْتُمْ‎ hibtum	هَابُوا‎ hābū
	f		هِبْتِ‎ hibti	هَابَتْ‎ hābat			هَابَتَا‎ hābatā			هِبْتُنَّ‎ hibtunna	هِبْنَ‎ hibna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَهَابُ‎ ʔahābu	تَهَابُ‎ tahābu	يَهَابُ‎ yahābu		تَهَابَانِ‎ tahābāni	يَهَابَانِ‎ yahābāni		نَهَابُ‎ nahābu	تَهَابُونَ‎ tahābūna	يَهَابُونَ‎ yahābūna
	f		تَهَابِينَ‎ tahābīna	تَهَابُ‎ tahābu			تَهَابَانِ‎ tahābāni			تَهَبْنَ‎ tahabna	يَهَبْنَ‎ yahabna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَهَابَ‎ ʔahāba	تَهَابَ‎ tahāba	يَهَابَ‎ yahāba		تَهَابَا‎ tahābā	يَهَابَا‎ yahābā		نَهَابَ‎ nahāba	تَهَابُوا‎ tahābū	يَهَابُوا‎ yahābū
	f		تَهَابِي‎ tahābī	تَهَابَ‎ tahāba			تَهَابَا‎ tahābā			تَهَبْنَ‎ tahabna	يَهَبْنَ‎ yahabna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَهَبْ‎ ʔahab	تَهَبْ‎ tahab	يَهَبْ‎ yahab		تَهَابَا‎ tahābā	يَهَابَا‎ yahābā		نَهَبْ‎ nahab	تَهَابُوا‎ tahābū	يَهَابُوا‎ yahābū
	f		تَهَابِي‎ tahābī	تَهَبْ‎ tahab			تَهَابَا‎ tahābā			تَهَبْنَ‎ tahabna	يَهَبْنَ‎ yahabna
imperative الْأَمْر	m		هَبْ‎ hab			هَابَا‎ hābā				هَابُوا‎ hābū
	f		هَابِي‎ hābī							هَبْنَ‎ habna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	هِبْتُ‎ hibtu	هِبْتَ‎ hibta	هِيبَ‎ hība		هِبْتُمَا‎ hibtumā	هِيبَا‎ hībā		هِبْنَا‎ hibnā	هِبْتُمْ‎ hibtum	هِيبُوا‎ hībū
	f		هِبْتِ‎ hibti	هِيبَتْ‎ hībat			هِيبَتَا‎ hībatā			هِبْتُنَّ‎ hibtunna	هِبْنَ‎ hibna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُهَابُ‎ ʔuhābu	تُهَابُ‎ tuhābu	يُهَابُ‎ yuhābu		تُهَابَانِ‎ tuhābāni	يُهَابَانِ‎ yuhābāni		نُهَابُ‎ nuhābu	تُهَابُونَ‎ tuhābūna	يُهَابُونَ‎ yuhābūna
	f		تُهَابِينَ‎ tuhābīna	تُهَابُ‎ tuhābu			تُهَابَانِ‎ tuhābāni			تُهَبْنَ‎ tuhabna	يُهَبْنَ‎ yuhabna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُهَابَ‎ ʔuhāba	تُهَابَ‎ tuhāba	يُهَابَ‎ yuhāba		تُهَابَا‎ tuhābā	يُهَابَا‎ yuhābā		نُهَابَ‎ nuhāba	تُهَابُوا‎ tuhābū	يُهَابُوا‎ yuhābū
	f		تُهَابِي‎ tuhābī	تُهَابَ‎ tuhāba			تُهَابَا‎ tuhābā			تُهَبْنَ‎ tuhabna	يُهَبْنَ‎ yuhabna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُهَبْ‎ ʔuhab	تُهَبْ‎ tuhab	يُهَبْ‎ yuhab		تُهَابَا‎ tuhābā	يُهَابَا‎ yuhābā		نُهَبْ‎ nuhab	تُهَابُوا‎ tuhābū	يُهَابُوا‎ yuhābū
	f		تُهَابِي‎ tuhābī	تُهَبْ‎ tuhab			تُهَابَا‎ tuhābā			تُهَبْنَ‎ tuhabna	يُهَبْنَ‎ yuhabna

Malay

Noun

هاب (plural هاب-هاب or هاب۲‎, informal 1st possessive هابکو‎, 2nd possessive هابمو‎, 3rd possessive هابڽ‎)

1. Jawi spelling of haba