Arabic edit

Root
ه ي ب (h-y-b)

Etymology edit

Instance noun from هَابَ‎ (hāba, to fear).

Pronunciation edit

Noun edit

هَيْبَة (haybaf

  1. fear, awe, dread
  2. prestige, majesty, grandeur, stateliness

Declension edit

Descendants edit

  • Moroccan Arabic: هيبة (hayba, hība)
    • Ladino: hiba (Haketia)
  • Azerbaijani: heybət
  • Bashkir: һәйбәт (həybət)
  • Kazakh: әйбат (äibat)
  • Kumyk: айбат (aybat)
  • Tatar: әйбәт (äybät)
  • Persian: هیبت
  • Ottoman Turkish: هیبت (heybet)
  • Swahili: haiba
  • Uzbek: haybat

References edit