उपान्त

Sanskrit

Etymology

उप- (upa-) +‎ अन्त (anta)

Noun

उपान्त • (upānta) stem, n

1. nearness, proximity
2. edge, margin, border

Declension

Neuter a-stem declension of उपान्त (upānta)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	उपान्तम् upāntam	उपान्ते upānte	उपान्तानि / उपान्ता¹ upāntāni / upāntā¹
Vocative	उपान्त upānta	उपान्ते upānte	उपान्तानि / उपान्ता¹ upāntāni / upāntā¹
Accusative	उपान्तम् upāntam	उपान्ते upānte	उपान्तानि / उपान्ता¹ upāntāni / upāntā¹
Instrumental	उपान्तेन upāntena	उपान्ताभ्याम् upāntābhyām	उपान्तैः / उपान्तेभिः¹ upāntaiḥ / upāntebhiḥ¹
Dative	उपान्ताय upāntāya	उपान्ताभ्याम् upāntābhyām	उपान्तेभ्यः upāntebhyaḥ
Ablative	उपान्तात् upāntāt	उपान्ताभ्याम् upāntābhyām	उपान्तेभ्यः upāntebhyaḥ
Genitive	उपान्तस्य upāntasya	उपान्तयोः upāntayoḥ	उपान्तानाम् upāntānām
Locative	उपान्ते upānte	उपान्तयोः upāntayoḥ	उपान्तेषु upānteṣu
Notes	¹Vedic

Descendants

• → Tocharian B: uwaṃt (possibly)

Adjective

उपान्त • (upānta)

1. near the end of something