अन्त

See also: अनंत and अन्ति

HindiEdit

अन्त • (ant) m

Alternative forms

अन्त m

अन्त n

अन्त • (antá)

अन्त • (antá) m

end, conclusion, termination (ant. आरम्भ (ārambha) or आदि (ādi))
limit, boundary (in time or space); final limit, last or extreme point
border, edge, precinct; a place or ground in general
end of a texture, edge, skirt, fringe or hem of a garment
vicinity, proximity, neighbourhood, presence (see अन्ति (anti))
death, destruction; end or close of life
(grammar) A final syllable or letter of a word
the last word in a compound
ascertainment, or settlement (of a question); definite or final settlement; pause, final determination
the last portion or the remainder
underneath or inside surface, inner part
total amount, whole number or quantity
large number
nature, condition, sort, species
disposition, essence (as in शुद्धान्तः (śuddhāntaḥ))
division (more common विभाग (vibhāga))

Masculine a-stem declension of अन्त
Nom. sg.	अन्तः (antaḥ)
Gen. sg.	अन्तस्य (antasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	अन्तः (antaḥ)	अन्तौ (antau)	अन्ताः (antāḥ)
Vocative	अन्त (anta)	अन्तौ (antau)	अन्ताः (antāḥ)
Accusative	अन्तम् (antam)	अन्तौ (antau)	अन्तान् (antān)
Instrumental	अन्तेन (antena)	अन्ताभ्याम् (antābhyām)	अन्तैः (antaiḥ)
Dative	अन्ताय (antāya)	अन्ताभ्याम् (antābhyām)	अन्तेभ्यः (antebhyaḥ)
Ablative	अन्तात् (antāt)	अन्ताभ्याम् (antābhyām)	अन्तेभ्यः (antebhyaḥ)
Genitive	अन्तस्य (antasya)	अन्तयोः (antayoḥ)	अन्तानाम् (antānām)
Locative	अन्ते (ante)	अन्तयोः (antayoḥ)	अन्तेषु (anteṣu)

Vaman Shivaram Apte (accessed 08-09-2012), “The Practical Sanskrit-English Dictionary”, in (Please provide the title of the work)‎^[1]