ज्ञानिन्

Sanskrit

Etymology

From ज्ञान (jñāna, “knowledge”) +‎ -इन् (-in).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /d͡ʑɲɑː.nin/
• (Classical) IPA^(key): /ˈd͡ʑɲɑː.n̪in̪/

Adjective

ज्ञानिन् • (jñānin) stem

1. knowing, endowed with knowledge or intelligence, wise, (opposed to वि-) knowing the higher knowledge or knowledge of spirit

Declension

Masculine in-stem declension of ज्ञानिन् (jñānin)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	ज्ञानी jñānī	ज्ञानिनौ / ज्ञानिना¹ jñāninau / jñāninā¹	ज्ञानिनः jñāninaḥ
Vocative	ज्ञानिन् jñānin	ज्ञानिनौ / ज्ञानिना¹ jñāninau / jñāninā¹	ज्ञानिनः jñāninaḥ
Accusative	ज्ञानिनम् jñāninam	ज्ञानिनौ / ज्ञानिना¹ jñāninau / jñāninā¹	ज्ञानिनः jñāninaḥ
Instrumental	ज्ञानिना jñāninā	ज्ञानिभ्याम् jñānibhyām	ज्ञानिभिः jñānibhiḥ
Dative	ज्ञानिने jñānine	ज्ञानिभ्याम् jñānibhyām	ज्ञानिभ्यः jñānibhyaḥ
Ablative	ज्ञानिनः jñāninaḥ	ज्ञानिभ्याम् jñānibhyām	ज्ञानिभ्यः jñānibhyaḥ
Genitive	ज्ञानिनः jñāninaḥ	ज्ञानिनोः jñāninoḥ	ज्ञानिनाम् jñāninām
Locative	ज्ञानिनि jñānini	ज्ञानिनोः jñāninoḥ	ज्ञानिषु jñāniṣu
Notes	¹Vedic

Feminine ī-stem declension of ज्ञानिनी (jñāninī)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	ज्ञानिनी jñāninī	ज्ञानिन्यौ / ज्ञानिनी¹ jñāninyau / jñāninī¹	ज्ञानिन्यः / ज्ञानिनीः¹ jñāninyaḥ / jñāninīḥ¹
Vocative	ज्ञानिनि jñānini	ज्ञानिन्यौ / ज्ञानिनी¹ jñāninyau / jñāninī¹	ज्ञानिन्यः / ज्ञानिनीः¹ jñāninyaḥ / jñāninīḥ¹
Accusative	ज्ञानिनीम् jñāninīm	ज्ञानिन्यौ / ज्ञानिनी¹ jñāninyau / jñāninī¹	ज्ञानिनीः jñāninīḥ
Instrumental	ज्ञानिन्या jñāninyā	ज्ञानिनीभ्याम् jñāninībhyām	ज्ञानिनीभिः jñāninībhiḥ
Dative	ज्ञानिन्यै jñāninyai	ज्ञानिनीभ्याम् jñāninībhyām	ज्ञानिनीभ्यः jñāninībhyaḥ
Ablative	ज्ञानिन्याः / ज्ञानिन्यै² jñāninyāḥ / jñāninyai²	ज्ञानिनीभ्याम् jñāninībhyām	ज्ञानिनीभ्यः jñāninībhyaḥ
Genitive	ज्ञानिन्याः / ज्ञानिन्यै² jñāninyāḥ / jñāninyai²	ज्ञानिन्योः jñāninyoḥ	ज्ञानिनीनाम् jñāninīnām
Locative	ज्ञानिन्याम् jñāninyām	ज्ञानिन्योः jñāninyoḥ	ज्ञानिनीषु jñāninīṣu
Notes	¹Vedic ²Brāhmaṇas

Neuter in-stem declension of ज्ञानिन् (jñānin)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	ज्ञानि jñāni	ज्ञानिनी jñāninī	ज्ञानीनि jñānīni
Vocative	ज्ञानि / ज्ञानिन् jñāni / jñānin	ज्ञानिनी jñāninī	ज्ञानीनि jñānīni
Accusative	ज्ञानि jñāni	ज्ञानिनी jñāninī	ज्ञानीनि jñānīni
Instrumental	ज्ञानिना jñāninā	ज्ञानिभ्याम् jñānibhyām	ज्ञानिभिः jñānibhiḥ
Dative	ज्ञानिने jñānine	ज्ञानिभ्याम् jñānibhyām	ज्ञानिभ्यः jñānibhyaḥ
Ablative	ज्ञानिनः jñāninaḥ	ज्ञानिभ्याम् jñānibhyām	ज्ञानिभ्यः jñānibhyaḥ
Genitive	ज्ञानिनः jñāninaḥ	ज्ञानिनोः jñāninoḥ	ज्ञानिनाम् jñāninām
Locative	ज्ञानिनि jñānini	ज्ञानिनोः jñāninoḥ	ज्ञानिषु jñāniṣu

Noun

ज्ञानिन् • (jñānin) stem, m

1. a fortune-teller, astrologer
2. ‘possessing religious wisdom’, a sage

Declension

Masculine in-stem declension of ज्ञानिन् (jñānin)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	ज्ञानी jñānī	ज्ञानिनौ / ज्ञानिना¹ jñāninau / jñāninā¹	ज्ञानिनः jñāninaḥ
Vocative	ज्ञानिन् jñānin	ज्ञानिनौ / ज्ञानिना¹ jñāninau / jñāninā¹	ज्ञानिनः jñāninaḥ
Accusative	ज्ञानिनम् jñāninam	ज्ञानिनौ / ज्ञानिना¹ jñāninau / jñāninā¹	ज्ञानिनः jñāninaḥ
Instrumental	ज्ञानिना jñāninā	ज्ञानिभ्याम् jñānibhyām	ज्ञानिभिः jñānibhiḥ
Dative	ज्ञानिने jñānine	ज्ञानिभ्याम् jñānibhyām	ज्ञानिभ्यः jñānibhyaḥ
Ablative	ज्ञानिनः jñāninaḥ	ज्ञानिभ्याम् jñānibhyām	ज्ञानिभ्यः jñānibhyaḥ
Genitive	ज्ञानिनः jñāninaḥ	ज्ञानिनोः jñāninoḥ	ज्ञानिनाम् jñāninām
Locative	ज्ञानिनि jñānini	ज्ञानिनोः jñāninoḥ	ज्ञानिषु jñāniṣu
Notes	¹Vedic