मिह्

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-European *h₃mígʰs, from *h₃meygʰ- (“fog, mist, cloud”). Cognate with Ancient Greek ὀμίχλη (omíkhlē, “fog, mist”), Lithuanian miglà (“mist, haze”), English mist. Also related to मेघ (meghá, “cloud”).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /míɦ/
• (Classical) IPA^(key): /miɦ/

Noun

मिह् • (míh) stem, f

1. mist, fog, haze
   • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 8.7.3:

     वपन्ति मरुतो मिहं प्र वेपयन्ति पर्वतान् ।

     vapanti maruto mihaṃ pra vepayanti parvatān.

     The Maruts spread the mist abroad and make mountains rock and reel

Declension

Feminine root-stem declension of मिह् (míh)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	मिट् míṭ	मिहौ / मिहा¹ míhau / míhā¹	मिहः míhaḥ
Vocative	मिट् míṭ	मिहौ / मिहा¹ míhau / míhā¹	मिहः míhaḥ
Accusative	मिहम् míham	मिहौ / मिहा¹ míhau / míhā¹	मिहः míhaḥ
Instrumental	मिहा mihā́	मिड्भ्याम् miḍbhyā́m	मिड्भिः miḍbhíḥ
Dative	मिहे mihé	मिड्भ्याम् miḍbhyā́m	मिड्भ्यः miḍbhyáḥ
Ablative	मिहः miháḥ	मिड्भ्याम् miḍbhyā́m	मिड्भ्यः miḍbhyáḥ
Genitive	मिहः miháḥ	मिहोः mihóḥ	मिहाम् mihā́m
Locative	मिहि mihí	मिहोः mihóḥ	मिट्सु miṭsú
Notes	¹Vedic