स्य
Sanskrit edit
Etymology edit
Derived from स (sá) with a suffix य (yá)
Pronoun edit
स्य • (syá) m
- (masculine) that
- c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 1.52.1:
- त्यं सु मेषं महया स्वर्विदं शतं यस्य सुभ्वः साकमीरते।
अत्यं न वाजं हवनस्यदं रथमेन्द्रं ववृत्यामवसे सुवृक्तिभिः॥- tyaṃ su meṣaṃ mahayā svarvidaṃ śataṃ yasya subhvaḥ sākamīrate.
atyaṃ na vājaṃ havanasyadaṃ rathamendraṃ vavṛtyāmavase suvṛktibhiḥ. - I GLORIFY that Ram who finds the light of heaven, whose hundred nobly-natured ones go forth with him.
With hymns may I turn hither Indra to mine aid,—the Car which like a strong steed hasteth to the call.
- tyaṃ su meṣaṃ mahayā svarvidaṃ śataṃ yasya subhvaḥ sākamīrate.
- त्यं सु मेषं महया स्वर्विदं शतं यस्य सुभ्वः साकमीरते।
Usage notes edit
Unlike तद् it is used adjectivally only, hardly ever occurring without its substantive. It never begins a sentence expect when followed by particles उ, चिद्, नु, सु.
Declension edit
| Declension of स्य | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | स्यः (syaḥ) | ||
| Gen. sg. | त्यस्य (tyasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | स्यः (syaḥ) | त्यौ (tyau) | त्ये (tye) |
| Vocative | — | — | — |
| Accusative | त्यम् (tyam) | त्यौ (tyau) | त्यान् (tyān) |
| Instrumental | त्येन (tyena) | त्याभ्याम् (tyābhyām) | त्यैः (tyaiḥ) |
| Dative | त्यस्मै (tyasmai) | त्याभ्याम् (tyābhyām) | त्येभ्यः (tyebhyaḥ) |
| Ablative | त्यस्मात् (tyasmāt) | त्याभ्याम् (tyābhyām) | त्येभ्य (tyebhya) |
| Genitive | त्यस्य (tyasya) | त्ययोः (tyayoḥ) | त्येषाम् (tyeṣām) |
| Locative | त्यस्मिन् (tyasmin) | त्ययोः (tyayoḥ) | त्येषु (tyeṣu) |