มิ่ง

Thai

Etymology

From Middle Chinese 命 (MC mjaengH, “life, fate, destiny”). Cognate with Lao ມິ່ງ (ming, “fate, destiny, auspicious thing”), Shan မိင်ႈ (mīng, “fate, destiny”), Ahom 𑜉𑜢𑜂𑜫 (miṅ, “fate, destiny”), Sui mingh (“fate”).

Attested since 1400–1419 in Wat Hin Tang inscription.^[1] Sathiankoset surmised that this word used to mean "life" but was displaced by ชีวิต (chii-wít) and then by สิริ (sì-rì).^[2]

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		มิ่ง m i ˋ ŋ
Romanization	Paiboon	mîng
	Royal Institute	ming
(standard) IPA^(key)		/miŋ˥˩/^(R)

Noun

มิ่ง • (mîng)

(archaic) life, fate
something that is auspicious, sanctity

Derived terms

References

^ นววรรณ พันธุเมธา (2556 [2013]) “คำว่า มิ่งและขวัญ”, in วารสารราชบัณฑิตยสถาน, volume 38, number 1, กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน, pages 43–59
^ เสฐียรโกเศศ [Sathiankoset]. (2506 [1963]). ขวัญและประเพณีการทำขวัญ [Khwan and Khwan Rituals]. พระนคร [Phra Nakhon]: ก้าวหน้า [Kao Na], 31-32. Retrieved from [1]

[1] นววรรณ พันธุเมธา (2556 [2013]) “คำว่า มิ่งและขวัญ”, in วารสารราชบัณฑิตยสถาน, volume 38, number 1, กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน, pages 43–59

[2] เสฐียรโกเศศ [Sathiankoset]. (2506 [1963]). ขวัญและประเพณีการทำขวัญ [Khwan and Khwan Rituals]. พระนคร [Phra Nakhon]: ก้าวหน้า [Kao Na], 31-32. Retrieved from [1]

[1]

[2]