โก่ง

Thai

Etymology

From Proto-Mon-Khmer *koŋ (“to bend; to be bent”). Cognate with Khmer កោង (kaong). Doublet of ก่ง (gòng), ก้งโค้ง, โกง (goong), โก้งโค้ง, and โค้ง (kóong).

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		โก่ง o k ˋ ŋ
Romanization	Paiboon	gòong
	Royal Institute	kong
(standard) IPA(key)		/koːŋ˨˩/(R)

Verb

โก่ง • (gòong) (abstract noun การโก่ง)

1. to bend; to draw; to arch.