โป้ง

Thai

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		โป้ง o p ˆ ŋ
Romanization	Paiboon	bpôong
	Royal Institute	pong
(standard) IPA(key)		/poːŋ˥˩/(R)

Etymology 1

Adjective

โป้ง • (bpôong)

1. (only found in combination, of a talk or speech) loose; indiscreet.
2. (only found in combination) large; big.

Derived terms

• นิ้วโป้ง (níu-bpôong)
• ปากโป้ง
• โป้งเป้ง
• โป้งโย้ง
• โป้งโล้ง
• แม่โป้ง
• หัวแม่โป้ง

 

Etymology 2

Onomatopoeic

Noun

โป้ง • (bpôong)

1. sound of a gunshot: bam, bang, blam, etc.

Derived terms

• ไข้โป้ง

 

Etymology 3

Clipping of นิ้วโป้ง (níu-bpôong), from นิ้ว (níu, “finger”) + โป้ง (bpôong, “large”).

Noun

โป้ง • (bpôong)

1. (anatomy) thumb.

Derived terms

• แปะโป้ง

 

Interjection

โป้ง • (bpôong)

1. (childish) used to express mild anger, displeasure, or disapproval at someone, accompanied by a display of a thumbs-up.