ἀγαθοποιούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.poi̯.ǔː.me.nos/ → /a.ɣa.θo.pyˈu.me.nos/ → /a.ɣa.θo.piˈu.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.poi̯.ǔː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.pyˈu.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.pyˈu.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.pyˈu.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣa.θo.piˈu.me.nos/

Participle

ἀγᾰθοποιούμενος • (agathopoioúmenos) m (feminine ἀγᾰθοποιουμένη, neuter ἀγᾰθοποιούμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle contracted of ἀγαθοποιέω (agathopoiéō)

Inflection

First and second declension of ἀγαθοποιούμενος; ἀγαθοποιουμένη; ἀγαθοποιούμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀγαθοποιούμενος agathopoioúmenos	ἀγαθοποιουμένη agathopoiouménē	ἀγαθοποιούμενον agathopoioúmenon		ἀγαθοποιουμένω agathopoiouménō	ἀγαθοποιουμένᾱ agathopoiouménā	ἀγαθοποιουμένω agathopoiouménō		ἀγαθοποιούμενοι agathopoioúmenoi	ἀγαθοποιούμεναι agathopoioúmenai	ἀγαθοποιούμενᾰ agathopoioúmena
Genitive		ἀγαθοποιουμένου agathopoiouménou	ἀγαθοποιουμένης agathopoiouménēs	ἀγαθοποιουμένου agathopoiouménou		ἀγαθοποιουμένοιν agathopoiouménoin	ἀγαθοποιουμέναιν agathopoiouménain	ἀγαθοποιουμένοιν agathopoiouménoin		ἀγαθοποιουμένων agathopoiouménōn	ἀγαθοποιουμένων agathopoiouménōn	ἀγαθοποιουμένων agathopoiouménōn
Dative		ἀγαθοποιουμένῳ agathopoiouménōi	ἀγαθοποιουμένῃ agathopoiouménēi	ἀγαθοποιουμένῳ agathopoiouménōi		ἀγαθοποιουμένοιν agathopoiouménoin	ἀγαθοποιουμέναιν agathopoiouménain	ἀγαθοποιουμένοιν agathopoiouménoin		ἀγαθοποιουμένοις agathopoiouménois	ἀγαθοποιουμέναις agathopoiouménais	ἀγαθοποιουμένοις agathopoiouménois
Accusative		ἀγαθοποιούμενον agathopoioúmenon	ἀγαθοποιουμένην agathopoiouménēn	ἀγαθοποιούμενον agathopoioúmenon		ἀγαθοποιουμένω agathopoiouménō	ἀγαθοποιουμένᾱ agathopoiouménā	ἀγαθοποιουμένω agathopoiouménō		ἀγαθοποιουμένους agathopoiouménous	ἀγαθοποιουμένᾱς agathopoiouménās	ἀγαθοποιούμενᾰ agathopoioúmena
Vocative		ἀγαθοποιούμενε agathopoioúmene	ἀγαθοποιουμένη agathopoiouménē	ἀγαθοποιούμενον agathopoioúmenon		ἀγαθοποιουμένω agathopoiouménō	ἀγαθοποιουμένᾱ agathopoiouménā	ἀγαθοποιουμένω agathopoiouménō		ἀγαθοποιούμενοι agathopoioúmenoi	ἀγαθοποιούμεναι agathopoioúmenai	ἀγαθοποιούμενᾰ agathopoioúmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀγαθοποιουμένως agathopoiouménōs				ἀγαθοποιουμενώτερος agathopoioumenṓteros				ἀγαθοποιουμενώτᾰτος agathopoioumenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.