ἀνταγωνίζομαι

See also: ανταγωνίζομαι

Ancient Greek

Etymology

From ἀντι- (anti-, “against”) +‎ ἀγωνίζομαι (agōnízomai, “contend for a prize”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /an.ta.ɡɔː.níz.do.mai̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /an.ta.ɡoˈni.zo.mɛ/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /an.ta.ɣoˈni.zo.mɛ/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /an.ta.ɣoˈni.zo.me/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /an.da.ɣoˈni.zo.me/

Verb

ἀντᾰγωνίζομαι • (antagōnízomai)

to struggle against, prove a match for [with dative]
to struggle or dispute with [with dative]
to strive [with πρός (prós, + accusative) ‘against’]

Conjugation

Present: ἀντᾰγωνῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀντᾰγωνῐ́ζομαι	ἀντᾰγωνῐ́ζῃ, ἀντᾰγωνῐ́ζει	ἀντᾰγωνῐ́ζεται	ἀντᾰγωνῐ́ζεσθον	ἀντᾰγωνῐ́ζεσθον	ἀντᾰγωνῐζόμεθᾰ	ἀντᾰγωνῐ́ζεσθε	ἀντᾰγωνῐ́ζονται
	subjunctive	ἀντᾰγωνῐ́ζωμαι	ἀντᾰγωνῐ́ζῃ	ἀντᾰγωνῐ́ζηται	ἀντᾰγωνῐ́ζησθον	ἀντᾰγωνῐ́ζησθον	ἀντᾰγωνῐζώμεθᾰ	ἀντᾰγωνῐ́ζησθε	ἀντᾰγωνῐ́ζωνται
	optative	ἀντᾰγωνῐζοίμην	ἀντᾰγωνῐ́ζοιο	ἀντᾰγωνῐ́ζοιτο	ἀντᾰγωνῐ́ζοισθον	ἀντᾰγωνῐζοίσθην	ἀντᾰγωνῐζοίμεθᾰ	ἀντᾰγωνῐ́ζοισθε	ἀντᾰγωνῐ́ζοιντο
	imperative		ἀντᾰγωνῐ́ζου	ἀντᾰγωνῐζέσθω	ἀντᾰγωνῐ́ζεσθον	ἀντᾰγωνῐζέσθων		ἀντᾰγωνῐ́ζεσθε	ἀντᾰγωνῐζέσθων
						middle/passive
infinitive						ἀντᾰγωνῐ́ζεσθαι
participle	m					ἀντᾰγωνῐζόμενος
	f					ἀντᾰγωνῐζομένη
	n					ἀντᾰγωνῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀντηγωνῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀντηγωνῐζόμην	ἀντηγωνῐ́ζου	ἀντηγωνῐ́ζετο	ἀντηγωνῐ́ζεσθον	ἀντηγωνῐζέσθην	ἀντηγωνῐζόμεθᾰ	ἀντηγωνῐ́ζεσθε	ἀντηγωνῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀντᾰγωνῐέομαι, ἀντᾰγωνῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀντᾰγωνῐέομαι	ἀντᾰγωνῐέῃ, ἀντᾰγωνῐέει	ἀντᾰγωνῐέεται	ἀντᾰγωνῐέεσθον	ἀντᾰγωνῐέεσθον	ἀντᾰγωνῐεόμεθᾰ	ἀντᾰγωνῐέεσθε	ἀντᾰγωνῐέονται
middle	optative	ἀντᾰγωνῐεοίμην	ἀντᾰγωνῐέοιο	ἀντᾰγωνῐέοιτο	ἀντᾰγωνῐέοισθον	ἀντᾰγωνῐεοίσθην	ἀντᾰγωνῐεοίμεθᾰ	ἀντᾰγωνῐέοισθε	ἀντᾰγωνῐέοιντο
passive	indicative	ἀντᾰγωνῐσθήσομαι	ἀντᾰγωνῐσθήσῃ	ἀντᾰγωνῐσθήσεται	ἀντᾰγωνῐσθήσεσθον	ἀντᾰγωνῐσθήσεσθον	ἀντᾰγωνῐσθησόμεθᾰ	ἀντᾰγωνῐσθήσεσθε	ἀντᾰγωνῐσθήσονται
passive	optative	ἀντᾰγωνῐσθησοίμην	ἀντᾰγωνῐσθήσοιο	ἀντᾰγωνῐσθήσοιτο	ἀντᾰγωνῐσθήσοισθον	ἀντᾰγωνῐσθησοίσθην	ἀντᾰγωνῐσθησοίμεθᾰ	ἀντᾰγωνῐσθήσοισθε	ἀντᾰγωνῐσθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ἀντᾰγωνῐέεσθαι		ἀντᾰγωνῐσθήσεσθαι
participle	m				ἀντᾰγωνῐεόμενος		ἀντᾰγωνῐσθησόμενος
	f				ἀντᾰγωνῐεομένη		ἀντᾰγωνῐσθησομένη
	n				ἀντᾰγωνῐεόμενον		ἀντᾰγωνῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀντᾰγωνῐοῦμαι, ἀντᾰγωνῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀντᾰγωνῐοῦμαι	ἀντᾰγωνῐῇ	ἀντᾰγωνῐεῖται	ἀντᾰγωνῐεῖσθον	ἀντᾰγωνῐεῖσθον	ἀντᾰγωνῐούμεθᾰ	ἀντᾰγωνῐεῖσθε	ἀντᾰγωνῐοῦνται
middle	optative	ἀντᾰγωνῐοίμην	ἀντᾰγωνῐοῖο	ἀντᾰγωνῐοῖτο	ἀντᾰγωνῐοῖσθον	ἀντᾰγωνῐοίσθην	ἀντᾰγωνῐοίμεθᾰ	ἀντᾰγωνῐοῖσθε	ἀντᾰγωνῐοῖντο
passive	indicative	ἀντᾰγωνῐσθήσομαι	ἀντᾰγωνῐσθήσῃ	ἀντᾰγωνῐσθήσεται	ἀντᾰγωνῐσθήσεσθον	ἀντᾰγωνῐσθήσεσθον	ἀντᾰγωνῐσθησόμεθᾰ	ἀντᾰγωνῐσθήσεσθε	ἀντᾰγωνῐσθήσονται
passive	optative	ἀντᾰγωνῐσθησοίμην	ἀντᾰγωνῐσθήσοιο	ἀντᾰγωνῐσθήσοιτο	ἀντᾰγωνῐσθήσοισθον	ἀντᾰγωνῐσθησοίσθην	ἀντᾰγωνῐσθησοίμεθᾰ	ἀντᾰγωνῐσθήσοισθε	ἀντᾰγωνῐσθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ἀντᾰγωνῐεῖσθαι		ἀντᾰγωνῐσθήσεσθαι
participle	m				ἀντᾰγωνῐούμενος		ἀντᾰγωνῐσθησόμενος
	f				ἀντᾰγωνῐουμένη		ἀντᾰγωνῐσθησομένη
	n				ἀντᾰγωνῐούμενον		ἀντᾰγωνῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀντηγωνῐσᾰ́μην, ἀντηγωνῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀντηγωνῐσᾰ́μην	ἀντηγωνῐ́σω	ἀντηγωνῐ́σᾰτο	ἀντηγωνῐ́σᾰσθον	ἀντηγωνῐσᾰ́σθην	ἀντηγωνῐσᾰ́μεθᾰ	ἀντηγωνῐ́σᾰσθε	ἀντηγωνῐ́σᾰντο
	subjunctive	ἀντᾰγωνῐ́σωμαι	ἀντᾰγωνῐ́σῃ	ἀντᾰγωνῐ́σηται	ἀντᾰγωνῐ́σησθον	ἀντᾰγωνῐ́σησθον	ἀντᾰγωνῐσώμεθᾰ	ἀντᾰγωνῐ́σησθε	ἀντᾰγωνῐ́σωνται
	optative	ἀντᾰγωνῐσαίμην	ἀντᾰγωνῐ́σαιο	ἀντᾰγωνῐ́σαιτο	ἀντᾰγωνῐ́σαισθον	ἀντᾰγωνῐσαίσθην	ἀντᾰγωνῐσαίμεθᾰ	ἀντᾰγωνῐ́σαισθε	ἀντᾰγωνῐ́σαιντο
	imperative		ἀντᾰγώνῐσαι	ἀντᾰγωνῐσᾰ́σθω	ἀντᾰγωνῐ́σᾰσθον	ἀντᾰγωνῐσᾰ́σθων		ἀντᾰγωνῐ́σᾰσθε	ἀντᾰγωνῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἀντηγωνῐ́σθην	ἀντηγωνῐ́σθης	ἀντηγωνῐ́σθη	ἀντηγωνῐ́σθητον	ἀντηγωνῐσθήτην	ἀντηγωνῐ́σθημεν	ἀντηγωνῐ́σθητε	ἀντηγωνῐ́σθησᾰν
	subjunctive	ἀντᾰγωνῐσθῶ	ἀντᾰγωνῐσθῇς	ἀντᾰγωνῐσθῇ	ἀντᾰγωνῐσθῆτον	ἀντᾰγωνῐσθῆτον	ἀντᾰγωνῐσθῶμεν	ἀντᾰγωνῐσθῆτε	ἀντᾰγωνῐσθῶσῐ(ν)
	optative	ἀντᾰγωνῐσθείην	ἀντᾰγωνῐσθείης	ἀντᾰγωνῐσθείη	ἀντᾰγωνῐσθεῖτον, ἀντᾰγωνῐσθείητον	ἀντᾰγωνῐσθείτην, ἀντᾰγωνῐσθειήτην	ἀντᾰγωνῐσθεῖμεν, ἀντᾰγωνῐσθείημεν	ἀντᾰγωνῐσθεῖτε, ἀντᾰγωνῐσθείητε	ἀντᾰγωνῐσθεῖεν, ἀντᾰγωνῐσθείησᾰν
	imperative		ἀντᾰγωνῐ́σθητῐ	ἀντᾰγωνῐσθήτω	ἀντᾰγωνῐ́σθητον	ἀντᾰγωνῐσθήτων		ἀντᾰγωνῐ́σθητε	ἀντᾰγωνῐσθέντων
					middle		passive
infinitive					ἀντᾰγωνῐ́σᾰσθαι		ἀντᾰγωνῐσθῆναι
participle	m				ἀντᾰγωνῐσᾰ́μενος		ἀντᾰγωνῐσθείς
	f				ἀντᾰγωνῐσᾰμένη		ἀντᾰγωνῐσθεῖσᾰ
	n				ἀντᾰγωνῐσᾰ́μενον		ἀντᾰγωνῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀντηγώνῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀντηγώνῐσμαι	ἀντηγώνῐσαι	ἀντηγώνῐσται	ἀντηγώνῐσθον	ἀντηγώνῐσθον	ἀντηγωνῐ́σμεθᾰ	ἀντηγώνῐσθε	ἀντηγωνῐ́δᾰται
	subjunctive	ἀντηγωνῐσμένος ὦ	ἀντηγωνῐσμένος ᾖς	ἀντηγωνῐσμένος ᾖ	ἀντηγωνῐσμένω ἦτον	ἀντηγωνῐσμένω ἦτον	ἀντηγωνῐσμένοι ὦμεν	ἀντηγωνῐσμένοι ἦτε	ἀντηγωνῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀντηγωνῐσμένος εἴην	ἀντηγωνῐσμένος εἴης	ἀντηγωνῐσμένος εἴη	ἀντηγωνῐσμένω εἴητον/εἶτον	ἀντηγωνῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ἀντηγωνῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀντηγωνῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ἀντηγωνῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀντηγώνῐσο	ἀντηγωνῐ́σθω	ἀντηγώνῐσθον	ἀντηγωνῐ́σθων		ἀντηγώνῐσθε	ἀντηγωνῐ́σθων
						middle/passive
infinitive						ἀντηγωνῐ́σθαι
participle	m					ἀντηγωνῐσμένος
	f					ἀντηγωνῐσμένη
	n					ἀντηγωνῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἀντηγωνῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀντηγωνῐ́σμην	ἀντηγώνῐσο	ἀντηγώνῐστο	ἀντηγώνῐσθον	ἀντηγωνῐ́σθην	ἀντηγωνῐ́σμεθᾰ	ἀντηγώνῐσθε	ἀντηγωνῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

New Testament, Epistle to the Hebrews 12:4:
οὔπω μέχρις αἵματος ἀντικατέστητε πρὸς τὴν ἁμαρτίαν ἀνταγωνιζόμενοι·
oúpō mékhris haímatos antikatéstēte pròs tḕn hamartían antagōnizómenoi;
- Translation by KJV
  Ye have not yet resisted unto blood, striving against sin.

Derived terms

ἀνταγωνιστέω (antagōnistéō)
ἀνταγωνιστής (antagōnistḗs)
ἀνταγωνιστής (antagōnistḗs)
ἀνταγώνιστος (antagṓnistos)

Descendants

Descendants of ἀνταγωνίζομαι

Greek: ανταγωνίζομαι (antagonízomai)
→ English: antagonize
→ French: antagoniser
→ German: antagonisieren
→ Polish: antagonizować
→ Portuguese: antagonizar
→ Spanish: antagonizar