ἀποικίζω

See also: αποικίζω

Ancient Greek

Etymology

ἀπο- (apo-) +‎ οἰκίζω (oikízō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.poi̯.kíz.dɔː/ → /a.pyˈci.zo/ → /a.piˈci.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.poi̯.kíz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pyˈki.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pyˈci.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pyˈci.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.piˈci.zo/

Verb

ἀποικίζω • (apoikízō)

1. to send away from home
2. to colonize (begin a new colony)
3. (in passive) to be settled in a far land, to emigrate

Declension

   Present: ἀποικῐ́ζω, ἀποικῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποικῐ́ζω	ἀποικῐ́ζεις	ἀποικῐ́ζει	ἀποικῐ́ζετον	ἀποικῐ́ζετον	ἀποικῐ́ζομεν	ἀποικῐ́ζετε	ἀποικῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποικῐ́ζω	ἀποικῐ́ζῃς	ἀποικῐ́ζῃ	ἀποικῐ́ζητον	ἀποικῐ́ζητον	ἀποικῐ́ζωμεν	ἀποικῐ́ζητε	ἀποικῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	ἀποικῐ́ζοιμῐ	ἀποικῐ́ζοις	ἀποικῐ́ζοι	ἀποικῐ́ζοιτον	ἀποικῐζοίτην	ἀποικῐ́ζοιμεν	ἀποικῐ́ζοιτε	ἀποικῐ́ζοιεν
	imperative		ἀποίκῐζε	ἀποικῐζέτω	ἀποικῐ́ζετον	ἀποικῐζέτων		ἀποικῐ́ζετε	ἀποικῐζόντων
middle/ passive	indicative	ἀποικῐ́ζομαι	ἀποικῐ́ζῃ, ἀποικῐ́ζει	ἀποικῐ́ζεται	ἀποικῐ́ζεσθον	ἀποικῐ́ζεσθον	ἀποικῐζόμεθᾰ	ἀποικῐ́ζεσθε	ἀποικῐ́ζονται
	subjunctive	ἀποικῐ́ζωμαι	ἀποικῐ́ζῃ	ἀποικῐ́ζηται	ἀποικῐ́ζησθον	ἀποικῐ́ζησθον	ἀποικῐζώμεθᾰ	ἀποικῐ́ζησθε	ἀποικῐ́ζωνται
	optative	ἀποικῐζοίμην	ἀποικῐ́ζοιο	ἀποικῐ́ζοιτο	ἀποικῐ́ζοισθον	ἀποικῐζοίσθην	ἀποικῐζοίμεθᾰ	ἀποικῐ́ζοισθε	ἀποικῐ́ζοιντο
	imperative		ἀποικῐ́ζου	ἀποικῐζέσθω	ἀποικῐ́ζεσθον	ἀποικῐζέσθων		ἀποικῐ́ζεσθε	ἀποικῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποικῐ́ζειν				ἀποικῐ́ζεσθαι
participle	m	ἀποικῐ́ζων				ἀποικῐζόμενος
	f	ἀποικῐ́ζουσᾰ				ἀποικῐζομένη
	n	ἀποικῐ́ζον				ἀποικῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπῴκῐζον, ἀπῳκῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπῴκῐζον	ἀπῴκῐζες	ἀπῴκῐζε(ν)	ἀπῳκῐ́ζετον	ἀπῳκῐζέτην	ἀπῳκῐ́ζομεν	ἀπῳκῐ́ζετε	ἀπῴκῐζον
middle/ passive	indicative	ἀπῳκῐζόμην	ἀπῳκῐ́ζου	ἀπῳκῐ́ζετο	ἀπῳκῐ́ζεσθον	ἀπῳκῐζέσθην	ἀπῳκῐζόμεθᾰ	ἀπῳκῐ́ζεσθε	ἀπῳκῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποικῐέω, ἀποικῐέομαι, ἀποικῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποικῐέω	ἀποικῐέεις	ἀποικῐέει	ἀποικῐέετον	ἀποικῐέετον	ἀποικῐέομεν	ἀποικῐέετε	ἀποικῐέουσῐ(ν)
	optative	ἀποικῐέοιμῐ	ἀποικῐέοις	ἀποικῐέοι	ἀποικῐέοιτον	ἀποικῐεοίτην	ἀποικῐέοιμεν	ἀποικῐέοιτε	ἀποικῐέοιεν
middle	indicative	ἀποικῐέομαι	ἀποικῐέῃ, ἀποικῐέει	ἀποικῐέεται	ἀποικῐέεσθον	ἀποικῐέεσθον	ἀποικῐεόμεθᾰ	ἀποικῐέεσθε	ἀποικῐέονται
	optative	ἀποικῐεοίμην	ἀποικῐέοιο	ἀποικῐέοιτο	ἀποικῐέοισθον	ἀποικῐεοίσθην	ἀποικῐεοίμεθᾰ	ἀποικῐέοισθε	ἀποικῐέοιντο
passive	indicative	ἀποικῐσθήσομαι	ἀποικῐσθήσῃ	ἀποικῐσθήσεται	ἀποικῐσθήσεσθον	ἀποικῐσθήσεσθον	ἀποικῐσθησόμεθᾰ	ἀποικῐσθήσεσθε	ἀποικῐσθήσονται
	optative	ἀποικῐσθησοίμην	ἀποικῐσθήσοιο	ἀποικῐσθήσοιτο	ἀποικῐσθήσοισθον	ἀποικῐσθησοίσθην	ἀποικῐσθησοίμεθᾰ	ἀποικῐσθήσοισθε	ἀποικῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποικῐέειν			ἀποικῐέεσθαι		ἀποικῐσθήσεσθαι
participle	m	ἀποικῐέων			ἀποικῐεόμενος		ἀποικῐσθησόμενος
	f	ἀποικῐέουσᾰ			ἀποικῐεομένη		ἀποικῐσθησομένη
	n	ἀποικῐέον			ἀποικῐεόμενον		ἀποικῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀποικῐῶ, ἀποικῐοῦμαι, ἀποικῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποικῐῶ	ἀποικῐεῖς	ἀποικῐεῖ	ἀποικῐεῖτον	ἀποικῐεῖτον	ἀποικῐοῦμεν	ἀποικῐεῖτε	ἀποικῐοῦσῐ(ν)
	optative	ἀποικῐοίην, ἀποικῐοῖμῐ	ἀποικῐοίης, ἀποικῐοῖς	ἀποικῐοίη, ἀποικῐοῖ	ἀποικῐοῖτον, ἀποικῐοίητον	ἀποικῐοίτην, ἀποικῐοιήτην	ἀποικῐοῖμεν, ἀποικῐοίημεν	ἀποικῐοῖτε, ἀποικῐοίητε	ἀποικῐοῖεν, ἀποικῐοίησᾰν
middle	indicative	ἀποικῐοῦμαι	ἀποικῐῇ	ἀποικῐεῖται	ἀποικῐεῖσθον	ἀποικῐεῖσθον	ἀποικῐούμεθᾰ	ἀποικῐεῖσθε	ἀποικῐοῦνται
	optative	ἀποικῐοίμην	ἀποικῐοῖο	ἀποικῐοῖτο	ἀποικῐοῖσθον	ἀποικῐοίσθην	ἀποικῐοίμεθᾰ	ἀποικῐοῖσθε	ἀποικῐοῖντο
passive	indicative	ἀποικῐσθήσομαι	ἀποικῐσθήσῃ	ἀποικῐσθήσεται	ἀποικῐσθήσεσθον	ἀποικῐσθήσεσθον	ἀποικῐσθησόμεθᾰ	ἀποικῐσθήσεσθε	ἀποικῐσθήσονται
	optative	ἀποικῐσθησοίμην	ἀποικῐσθήσοιο	ἀποικῐσθήσοιτο	ἀποικῐσθήσοισθον	ἀποικῐσθησοίσθην	ἀποικῐσθησοίμεθᾰ	ἀποικῐσθήσοισθε	ἀποικῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποικῐεῖν			ἀποικῐεῖσθαι		ἀποικῐσθήσεσθαι
participle	m	ἀποικῐῶν			ἀποικῐούμενος		ἀποικῐσθησόμενος
	f	ἀποικῐοῦσᾰ			ἀποικῐουμένη		ἀποικῐσθησομένη
	n	ἀποικῐοῦν			ἀποικῐούμενον		ἀποικῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπῴκῐσᾰ, ἀπῳκῐσᾰ́μην, ἀπῳκῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπῴκῐσᾰ	ἀπῴκῐσᾰς	ἀπῴκῐσε(ν)	ἀπῳκῐ́σᾰτον	ἀπῳκῐσᾰ́την	ἀπῳκῐ́σᾰμεν	ἀπῳκῐ́σᾰτε	ἀπῴκῐσᾰν
	subjunctive	ἀποικῐ́σω	ἀποικῐ́σῃς	ἀποικῐ́σῃ	ἀποικῐ́σητον	ἀποικῐ́σητον	ἀποικῐ́σωμεν	ἀποικῐ́σητε	ἀποικῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ἀποικῐ́σαιμῐ	ἀποικῐ́σειᾰς, ἀποικῐ́σαις	ἀποικῐ́σειε(ν), ἀποικῐ́σαι	ἀποικῐ́σαιτον	ἀποικῐσαίτην	ἀποικῐ́σαιμεν	ἀποικῐ́σαιτε	ἀποικῐ́σειᾰν, ἀποικῐ́σαιεν
	imperative		ἀποίκῐσον	ἀποικῐσᾰ́τω	ἀποικῐ́σᾰτον	ἀποικῐσᾰ́των		ἀποικῐ́σᾰτε	ἀποικῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπῳκῐσᾰ́μην	ἀπῳκῐ́σω	ἀπῳκῐ́σᾰτο	ἀπῳκῐ́σᾰσθον	ἀπῳκῐσᾰ́σθην	ἀπῳκῐσᾰ́μεθᾰ	ἀπῳκῐ́σᾰσθε	ἀπῳκῐ́σᾰντο
	subjunctive	ἀποικῐ́σωμαι	ἀποικῐ́σῃ	ἀποικῐ́σηται	ἀποικῐ́σησθον	ἀποικῐ́σησθον	ἀποικῐσώμεθᾰ	ἀποικῐ́σησθε	ἀποικῐ́σωνται
	optative	ἀποικῐσαίμην	ἀποικῐ́σαιο	ἀποικῐ́σαιτο	ἀποικῐ́σαισθον	ἀποικῐσαίσθην	ἀποικῐσαίμεθᾰ	ἀποικῐ́σαισθε	ἀποικῐ́σαιντο
	imperative		ἀποίκῐσαι	ἀποικῐσᾰ́σθω	ἀποικῐ́σᾰσθον	ἀποικῐσᾰ́σθων		ἀποικῐ́σᾰσθε	ἀποικῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπῳκῐ́σθην	ἀπῳκῐ́σθης	ἀπῳκῐ́σθη	ἀπῳκῐ́σθητον	ἀπῳκῐσθήτην	ἀπῳκῐ́σθημεν	ἀπῳκῐ́σθητε	ἀπῳκῐ́σθησᾰν
	subjunctive	ἀποικῐσθῶ	ἀποικῐσθῇς	ἀποικῐσθῇ	ἀποικῐσθῆτον	ἀποικῐσθῆτον	ἀποικῐσθῶμεν	ἀποικῐσθῆτε	ἀποικῐσθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποικῐσθείην	ἀποικῐσθείης	ἀποικῐσθείη	ἀποικῐσθεῖτον, ἀποικῐσθείητον	ἀποικῐσθείτην, ἀποικῐσθειήτην	ἀποικῐσθεῖμεν, ἀποικῐσθείημεν	ἀποικῐσθεῖτε, ἀποικῐσθείητε	ἀποικῐσθεῖεν, ἀποικῐσθείησᾰν
	imperative		ἀποικῐ́σθητῐ	ἀποικῐσθήτω	ἀποικῐ́σθητον	ἀποικῐσθήτων		ἀποικῐ́σθητε	ἀποικῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποικῐ́σαι			ἀποικῐ́σᾰσθαι		ἀποικῐσθῆναι
participle	m	ἀποικῐ́σᾱς			ἀποικῐσᾰ́μενος		ἀποικῐσθείς
	f	ἀποικῐ́σᾱσᾰ			ἀποικῐσᾰμένη		ἀποικῐσθεῖσᾰ
	n	ἀποικῐ́σᾰν			ἀποικῐσᾰ́μενον		ἀποικῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀπῴκῐκᾰ, ἀπῴκῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπῴκῐκᾰ	ἀπῴκῐκᾰς	ἀπῴκῐκε(ν)	ἀπῳκῐ́κᾰτον	ἀπῳκῐ́κᾰτον	ἀπῳκῐ́κᾰμεν	ἀπῳκῐ́κᾰτε	ἀπῳκῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπῳκῐ́κω	ἀπῳκῐ́κῃς	ἀπῳκῐ́κῃ	ἀπῳκῐ́κητον	ἀπῳκῐ́κητον	ἀπῳκῐ́κωμεν	ἀπῳκῐ́κητε	ἀπῳκῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ἀπῳκῐ́κοιμῐ, ἀπῳκῐκοίην	ἀπῳκῐ́κοις, ἀπῳκῐκοίης	ἀπῳκῐ́κοι, ἀπῳκῐκοίη	ἀπῳκῐ́κοιτον	ἀπῳκῐκοίτην	ἀπῳκῐ́κοιμεν	ἀπῳκῐ́κοιτε	ἀπῳκῐ́κοιεν
	imperative		ἀπῴκῐκε	ἀπῳκῐκέτω	ἀπῳκῐ́κετον	ἀπῳκῐκέτων		ἀπῳκῐ́κετε	ἀπῳκῐκόντων
middle/ passive	indicative	ἀπῴκῐσμαι	ἀπῴκῐσαι	ἀπῴκῐσται	ἀπῴκῐσθον	ἀπῴκῐσθον	ἀπῳκῐ́σμεθᾰ	ἀπῴκῐσθε	ἀπῳκῐ́δᾰται
	subjunctive	ἀπῳκῐσμένος ὦ	ἀπῳκῐσμένος ᾖς	ἀπῳκῐσμένος ᾖ	ἀπῳκῐσμένω ἦτον	ἀπῳκῐσμένω ἦτον	ἀπῳκῐσμένοι ὦμεν	ἀπῳκῐσμένοι ἦτε	ἀπῳκῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπῳκῐσμένος εἴην	ἀπῳκῐσμένος εἴης	ἀπῳκῐσμένος εἴη	ἀπῳκῐσμένω εἴητον/εἶτον	ἀπῳκῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ἀπῳκῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀπῳκῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ἀπῳκῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀπῴκῐσο	ἀπῳκῐ́σθω	ἀπῴκῐσθον	ἀπῳκῐ́σθων		ἀπῴκῐσθε	ἀπῳκῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπῳκῐκέναι				ἀπῳκῐ́σθαι
participle	m	ἀπῳκῐκώς				ἀπῳκῐσμένος
	f	ἀπῳκῐκυῖᾰ				ἀπῳκῐσμένη
	n	ἀπῳκῐκός				ἀπῳκῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀπῳκῐ́κειν, ἀπῳκῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπῳκῐ́κειν, ἀπῳκῐ́κη	ἀπῳκῐ́κεις, ἀπῳκῐ́κης	ἀπῳκῐ́κει(ν)	ἀπῳκῐ́κετον	ἀπῳκῐκέτην	ἀπῳκῐ́κεμεν	ἀπῳκῐ́κετε	ἀπῳκῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀπῳκῐ́σμην	ἀπῴκῐσο	ἀπῴκῐστο	ἀπῴκῐσθον	ἀπῳκῐ́σθην	ἀπῳκῐ́σμεθᾰ	ἀπῴκῐσθε	ἀπῳκῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• → Greek: αποικίζω (apoikízo)

Further reading

• “ἀποικίζω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀποικίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀποικίζω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀποικίζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀποικίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • banish idem, page 61.
  • colonise idem, page 143.
  • exile idem, page 292.
  • people idem, page 604.
  • populate idem, page 626.
  • remove idem, page 694.