ἀρξάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ark.sá.me.nos/ → /arkˈsa.me.nos/ → /arkˈsa.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ark.sá.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /arkˈsa.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /arkˈsa.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /arkˈsa.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /arkˈsa.me.nos/

Participle

ἀρξάμενος • (arxámenos) m (feminine ἀρξᾰμένη, neuter ἀρξάμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of ἄρχω (árkhō)

Declension

First and second declension of ἀρξᾰ́μενος; ἀρξᾰμένη; ἀρξᾰ́μενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀρξᾰ́μενος arxámenos	ἀρξᾰμένη arxaménē	ἀρξᾰ́μενον arxámenon		ἀρξᾰμένω arxaménō	ἀρξᾰμένᾱ arxaménā	ἀρξᾰμένω arxaménō		ἀρξᾰ́μενοι arxámenoi	ἀρξᾰ́μεναι arxámenai	ἀρξᾰ́μενᾰ arxámena
Genitive		ἀρξᾰμένου arxaménou	ἀρξᾰμένης arxaménēs	ἀρξᾰμένου arxaménou		ἀρξᾰμένοιν arxaménoin	ἀρξᾰμέναιν arxaménain	ἀρξᾰμένοιν arxaménoin		ἀρξᾰμένων arxaménōn	ἀρξᾰμένων arxaménōn	ἀρξᾰμένων arxaménōn
Dative		ἀρξᾰμένῳ arxaménōi	ἀρξᾰμένῃ arxaménēi	ἀρξᾰμένῳ arxaménōi		ἀρξᾰμένοιν arxaménoin	ἀρξᾰμέναιν arxaménain	ἀρξᾰμένοιν arxaménoin		ἀρξᾰμένοις arxaménois	ἀρξᾰμέναις arxaménais	ἀρξᾰμένοις arxaménois
Accusative		ἀρξᾰ́μενον arxámenon	ἀρξᾰμένην arxaménēn	ἀρξᾰ́μενον arxámenon		ἀρξᾰμένω arxaménō	ἀρξᾰμένᾱ arxaménā	ἀρξᾰμένω arxaménō		ἀρξᾰμένους arxaménous	ἀρξᾰμένᾱς arxaménās	ἀρξᾰ́μενᾰ arxámena
Vocative		ἀρξᾰ́μενε arxámene	ἀρξᾰμένη arxaménē	ἀρξᾰ́μενον arxámenon		ἀρξᾰμένω arxaménō	ἀρξᾰμένᾱ arxaménā	ἀρξᾰμένω arxaménō		ἀρξᾰ́μενοι arxámenoi	ἀρξᾰ́μεναι arxámenai	ἀρξᾰ́μενᾰ arxámena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀρξᾰμένως arxaménōs				ἀρξᾰμενώτερος arxamenṓteros				ἀρξᾰμενώτᾰτος arxamenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.