ἀσήμινος

Ancient Greek

Etymology

From ἄσημον (ásēmon, “silver”) +‎ -ῐνος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.sɛ̌ː.mi.nos/ → /aˈsi.mi.nos/ → /aˈsi.mi.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.sɛ̌ː.mi.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈse̝.mi.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈsi.mi.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈsi.mi.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈsi.mi.nos/

Adjective

ἀσήμῐνος • (asḗminos) m (feminine ἀσημῐ́νη, neuter ἀσήμῐνον); first/second declension

1. made of silver

Inflection

First and second declension of ἀσήμῐνος; ἀσημῐ́νη; ἀσήμῐνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀσήμῐνος asḗminos	ἀσημῐ́νη asēmínē	ἀσήμῐνον asḗminon		ἀσημῐ́νω asēmínō	ἀσημῐ́νᾱ asēmínā	ἀσημῐ́νω asēmínō		ἀσήμῐνοι asḗminoi	ἀσήμῐναι asḗminai	ἀσήμῐνᾰ asḗmina
Genitive		ἀσημῐ́νου asēmínou	ἀσημῐ́νης asēmínēs	ἀσημῐ́νου asēmínou		ἀσημῐ́νοιν asēmínoin	ἀσημῐ́ναιν asēmínain	ἀσημῐ́νοιν asēmínoin		ἀσημῐ́νων asēmínōn	ἀσημῐ́νων asēmínōn	ἀσημῐ́νων asēmínōn
Dative		ἀσημῐ́νῳ asēmínōi	ἀσημῐ́νῃ asēmínēi	ἀσημῐ́νῳ asēmínōi		ἀσημῐ́νοιν asēmínoin	ἀσημῐ́ναιν asēmínain	ἀσημῐ́νοιν asēmínoin		ἀσημῐ́νοις asēmínois	ἀσημῐ́ναις asēmínais	ἀσημῐ́νοις asēmínois
Accusative		ἀσήμῐνον asḗminon	ἀσημῐ́νην asēmínēn	ἀσήμῐνον asḗminon		ἀσημῐ́νω asēmínō	ἀσημῐ́νᾱ asēmínā	ἀσημῐ́νω asēmínō		ἀσημῐ́νους asēmínous	ἀσημῐ́νᾱς asēmínās	ἀσήμῐνᾰ asḗmina
Vocative		ἀσήμῐνε asḗmine	ἀσημῐ́νη asēmínē	ἀσήμῐνον asḗminon		ἀσημῐ́νω asēmínō	ἀσημῐ́νᾱ asēmínā	ἀσημῐ́νω asēmínō		ἀσήμῐνοι asḗminoi	ἀσήμῐναι asḗminai	ἀσήμῐνᾰ asḗmina
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀσημῐ́νως asēmínōs				ἀσημῐνώτερος asēminṓteros				ἀσημῐνώτᾰτος asēminṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• ἀσήμινος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)