ἠξιωμένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːk.si.ɔː.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝k.si.oˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ik.si.oˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ik.si.oˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ik.si.oˈme.nos/

Participle

ἠξῐωμένος • (ēxiōménos) m (feminine ἠξῐωμένη, neuter ἠξῐωμένον); first/second declension

perfect mediopassive participle of ᾰ̓ξῐόω (axióō)

Declension

First and second declension of ἠξῐωμένος; ἠξῐωμένη; ἠξῐωμένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἠξῐωμένος ēxiōménos	ἠξῐωμένη ēxiōménē	ἠξῐωμένον ēxiōménon	ἠξῐωμένω ēxiōménō	ἠξῐωμένᾱ ēxiōménā	ἠξῐωμένω ēxiōménō	ἠξῐωμένοι ēxiōménoi	ἠξῐωμέναι ēxiōménai	ἠξῐωμένᾰ ēxiōména
Genitive	ἠξῐωμένου ēxiōménou	ἠξῐωμένης ēxiōménēs	ἠξῐωμένου ēxiōménou	ἠξῐωμένοιν ēxiōménoin	ἠξῐωμέναιν ēxiōménain	ἠξῐωμένοιν ēxiōménoin	ἠξῐωμένων ēxiōménōn	ἠξῐωμένων ēxiōménōn	ἠξῐωμένων ēxiōménōn
Dative	ἠξῐωμένῳ ēxiōménōi	ἠξῐωμένῃ ēxiōménēi	ἠξῐωμένῳ ēxiōménōi	ἠξῐωμένοιν ēxiōménoin	ἠξῐωμέναιν ēxiōménain	ἠξῐωμένοιν ēxiōménoin	ἠξῐωμένοις ēxiōménois	ἠξῐωμέναις ēxiōménais	ἠξῐωμένοις ēxiōménois
Accusative	ἠξῐωμένον ēxiōménon	ἠξῐωμένην ēxiōménēn	ἠξῐωμένον ēxiōménon	ἠξῐωμένω ēxiōménō	ἠξῐωμένᾱ ēxiōménā	ἠξῐωμένω ēxiōménō	ἠξῐωμένους ēxiōménous	ἠξῐωμένᾱς ēxiōménās	ἠξῐωμένᾰ ēxiōména
Vocative	ἠξῐωμένε ēxiōméne	ἠξῐωμένη ēxiōménē	ἠξῐωμένον ēxiōménon	ἠξῐωμένω ēxiōménō	ἠξῐωμένᾱ ēxiōménā	ἠξῐωμένω ēxiōménō	ἠξῐωμένοι ēxiōménoi	ἠξῐωμέναι ēxiōménai	ἠξῐωμένᾰ ēxiōména
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἠξῐωμένως ēxiōménōs			ἠξῐωμενώτερος ēxiōmenṓteros			ἠξῐωμενώτᾰτος ēxiōmenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.