ὀρεκτικός

Ancient Greek

Etymology

From ὀρεκτός (orektós, “stretched out; desired”) +‎ -ῐκός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.rek.ti.kós/ → /o.rek.tiˈkos/ → /o.rek.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.rek.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.rek.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.rek.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.rek.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.rek.tiˈkos/

Adjective

ὀρεκτῐκός • (orektikós) m (feminine ὀρεκτῐκή, neuter ὀρεκτῐκόν); first/second declension

1. pertaining to desire
   • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, On the Soul 3.10
2. causing appetite
   • 40 CE – 90 CE, Dioscorides, Materia medica 5.6

Declension

First and second declension of ὀρεκτῐκός; ὀρεκτῐκή; ὀρεκτῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὀρεκτῐκός orektikós	ὀρεκτῐκή orektikḗ	ὀρεκτῐκόν orektikón		ὀρεκτῐκώ orektikṓ	ὀρεκτῐκᾱ́ orektikā́	ὀρεκτῐκώ orektikṓ		ὀρεκτῐκοί orektikoí	ὀρεκτῐκαί orektikaí	ὀρεκτῐκᾰ́ orektiká
Genitive		ὀρεκτῐκοῦ orektikoû	ὀρεκτῐκῆς orektikês	ὀρεκτῐκοῦ orektikoû		ὀρεκτῐκοῖν orektikoîn	ὀρεκτῐκαῖν orektikaîn	ὀρεκτῐκοῖν orektikoîn		ὀρεκτῐκῶν orektikôn	ὀρεκτῐκῶν orektikôn	ὀρεκτῐκῶν orektikôn
Dative		ὀρεκτῐκῷ orektikôi	ὀρεκτῐκῇ orektikêi	ὀρεκτῐκῷ orektikôi		ὀρεκτῐκοῖν orektikoîn	ὀρεκτῐκαῖν orektikaîn	ὀρεκτῐκοῖν orektikoîn		ὀρεκτῐκοῖς orektikoîs	ὀρεκτῐκαῖς orektikaîs	ὀρεκτῐκοῖς orektikoîs
Accusative		ὀρεκτῐκόν orektikón	ὀρεκτῐκήν orektikḗn	ὀρεκτῐκόν orektikón		ὀρεκτῐκώ orektikṓ	ὀρεκτῐκᾱ́ orektikā́	ὀρεκτῐκώ orektikṓ		ὀρεκτῐκούς orektikoús	ὀρεκτῐκᾱ́ς orektikā́s	ὀρεκτῐκᾰ́ orektiká
Vocative		ὀρεκτῐκέ orektiké	ὀρεκτῐκή orektikḗ	ὀρεκτῐκόν orektikón		ὀρεκτῐκώ orektikṓ	ὀρεκτῐκᾱ́ orektikā́	ὀρεκτῐκώ orektikṓ		ὀρεκτῐκοί orektikoí	ὀρεκτῐκαί orektikaí	ὀρεκτῐκᾰ́ orektiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὀρεκτῐκῶς orektikôs				ὀρεκτῐκώτερος orektikṓteros				ὀρεκτῐκώτᾰτος orektikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “ὀρεκτικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὀρεκτικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette