ὀστράκινος

Ancient Greek

Etymology

From ὄστρακον (óstrakon, “earthen vessel”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /os.trá.ki.nos/ → /osˈtra.ci.nos/ → /osˈtra.ci.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /os.trá.ki.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /osˈtra.ki.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /osˈtra.ci.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /osˈtra.ci.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /osˈtra.ci.nos/

Adjective

ὀστράκῐνος • (ostrákinos) m (feminine ὀστρᾰκίνη, neuter ὀστράκῐνον); first/second declension

1. earthen, made of clay (of vessels)

Inflection

First and second declension of ὀστράκῐνος; ὀστρακῐ́νη; ὀστράκῐνον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὀστράκῐνος ostrákinos	ὀστρακῐ́νη ostrakínē	ὀστράκῐνον ostrákinon		ὀστρακῐ́νω ostrakínō	ὀστρακῐ́νᾱ ostrakínā	ὀστρακῐ́νω ostrakínō		ὀστράκῐνοι ostrákinoi	ὀστράκῐναι ostrákinai	ὀστράκῐνᾰ ostrákina
Genitive		ὀστρακῐ́νου ostrakínou	ὀστρακῐ́νης ostrakínēs	ὀστρακῐ́νου ostrakínou		ὀστρακῐ́νοιν ostrakínoin	ὀστρακῐ́ναιν ostrakínain	ὀστρακῐ́νοιν ostrakínoin		ὀστρακῐ́νων ostrakínōn	ὀστρακῐ́νων ostrakínōn	ὀστρακῐ́νων ostrakínōn
Dative		ὀστρακῐ́νῳ ostrakínōi	ὀστρακῐ́νῃ ostrakínēi	ὀστρακῐ́νῳ ostrakínōi		ὀστρακῐ́νοιν ostrakínoin	ὀστρακῐ́ναιν ostrakínain	ὀστρακῐ́νοιν ostrakínoin		ὀστρακῐ́νοις ostrakínois	ὀστρακῐ́ναις ostrakínais	ὀστρακῐ́νοις ostrakínois
Accusative		ὀστράκῐνον ostrákinon	ὀστρακῐ́νην ostrakínēn	ὀστράκῐνον ostrákinon		ὀστρακῐ́νω ostrakínō	ὀστρακῐ́νᾱ ostrakínā	ὀστρακῐ́νω ostrakínō		ὀστρακῐ́νους ostrakínous	ὀστρακῐ́νᾱς ostrakínās	ὀστράκῐνᾰ ostrákina
Vocative		ὀστράκῐνε ostrákine	ὀστρακῐ́νη ostrakínē	ὀστράκῐνον ostrákinon		ὀστρακῐ́νω ostrakínō	ὀστρακῐ́νᾱ ostrakínā	ὀστρακῐ́νω ostrakínō		ὀστράκῐνοι ostrákinoi	ὀστράκῐναι ostrákinai	ὀστράκῐνᾰ ostrákina
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὀστρακῐ́νως ostrakínōs				ὀστρακῐνώτερος ostrakinṓteros				ὀστρακῐνώτᾰτος ostrakinṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ὀστράκινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὀστράκινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette