ὀψόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /op.só.me.nos/ → /opˈso.me.nos/ → /opˈso.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /op.só.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /opˈso.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /opˈso.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /opˈso.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /opˈso.me.nos/

Participle

ὀψόμενος • (opsómenos) m (feminine ὀψομένη, neuter ὀψόμενον); first/third declension

1. future middle participle of ὁράω (horáō)

Declension

First and second declension of ὀψόμενος; ὀψομένη; ὀψόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὀψόμενος opsómenos	ὀψομένη opsoménē	ὀψόμενον opsómenon		ὀψομένω opsoménō	ὀψομένᾱ opsoménā	ὀψομένω opsoménō		ὀψόμενοι opsómenoi	ὀψόμεναι opsómenai	ὀψόμενᾰ opsómena
Genitive		ὀψομένου opsoménou	ὀψομένης opsoménēs	ὀψομένου opsoménou		ὀψομένοιν opsoménoin	ὀψομέναιν opsoménain	ὀψομένοιν opsoménoin		ὀψομένων opsoménōn	ὀψομένων opsoménōn	ὀψομένων opsoménōn
Dative		ὀψομένῳ opsoménōi	ὀψομένῃ opsoménēi	ὀψομένῳ opsoménōi		ὀψομένοιν opsoménoin	ὀψομέναιν opsoménain	ὀψομένοιν opsoménoin		ὀψομένοις opsoménois	ὀψομέναις opsoménais	ὀψομένοις opsoménois
Accusative		ὀψόμενον opsómenon	ὀψομένην opsoménēn	ὀψόμενον opsómenon		ὀψομένω opsoménō	ὀψομένᾱ opsoménā	ὀψομένω opsoménō		ὀψομένους opsoménous	ὀψομένᾱς opsoménās	ὀψόμενᾰ opsómena
Vocative		ὀψόμενε opsómene	ὀψομένη opsoménē	ὀψόμενον opsómenon		ὀψομένω opsoménō	ὀψομένᾱ opsoménā	ὀψομένω opsoménō		ὀψόμενοι opsómenoi	ὀψόμεναι opsómenai	ὀψόμενᾰ opsómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὀψομένως opsoménōs				ὀψομενώτερος opsomenṓteros				ὀψομενώτᾰτος opsomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.