ὁλόκαυστος

Ancient Greek

Alternative forms

• ὁλόκαυτος (holókautos)

Etymology

From ὅλος (hólos, “whole”) +‎ καυστός (kaustós, “burnt”), from καίω (kaíō, “I burn”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ho.ló.kau̯s.tos/ → /oˈlo.kaɸs.tos/ → /oˈlo.kafs.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ho.ló.kau̯s.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)oˈlo.kaʍs.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈlo.kaɸs.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈlo.kafs.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈlo.kafs.tos/

Adjective

ὁλόκαυστος • (holókaustos) m or f (neuter ὁλόκαυστον); second declension

1. wholly burnt

Declension

Second declension of ὁλόκαυστος; ὁλόκαυστον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ὁλόκαυστος holókaustos	ὁλόκαυστον holókauston		ὁλοκαύστω holokaústō	ὁλοκαύστω holokaústō		ὁλόκαυστοι holókaustoi	ὁλόκαυστᾰ holókausta
Genitive		ὁλοκαύστου holokaústou	ὁλοκαύστου holokaústou		ὁλοκαύστοιν holokaústoin	ὁλοκαύστοιν holokaústoin		ὁλοκαύστων holokaústōn	ὁλοκαύστων holokaústōn
Dative		ὁλοκαύστῳ holokaústōi	ὁλοκαύστῳ holokaústōi		ὁλοκαύστοιν holokaústoin	ὁλοκαύστοιν holokaústoin		ὁλοκαύστοις holokaústois	ὁλοκαύστοις holokaústois
Accusative		ὁλόκαυστον holókauston	ὁλόκαυστον holókauston		ὁλοκαύστω holokaústō	ὁλοκαύστω holokaústō		ὁλοκαύστους holokaústous	ὁλόκαυστᾰ holókausta
Vocative		ὁλόκαυστε holókauste	ὁλόκαυστον holókauston		ὁλοκαύστω holokaústō	ὁλοκαύστω holokaústō		ὁλόκαυστοι holókaustoi	ὁλόκαυστᾰ holókausta
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ὁλοκαύστως holokaústōs			ὁλοκαυστότερος holokaustóteros			ὁλοκαυστότᾰτος holokaustótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: holocaustum
  • → English: holocaust

Further reading

• “ὁλόκαυστος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press