ὁρμέω

Ancient Greek

Etymology

From ὅρμος (hórmos) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hor.mé.ɔː/ → /orˈme.o/ → /orˈme.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hor.mé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)orˈme.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /orˈme.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /orˈme.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /orˈme.o/

Verb

ὁρμέω • (horméō)

1. to be moored, lie at anchor

Conjugation

   Present: ὁρμέω, ὁρμέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὁρμέω	ὁρμέεις	ὁρμέει	ὁρμέετον	ὁρμέετον	ὁρμέομεν	ὁρμέετε	ὁρμέουσῐ(ν)
	subjunctive	ὁρμέω	ὁρμέῃς	ὁρμέῃ	ὁρμέητον	ὁρμέητον	ὁρμέωμεν	ὁρμέητε	ὁρμέωσῐ(ν)
	optative	ὁρμέοιμῐ	ὁρμέοις	ὁρμέοι	ὁρμέοιτον	ὁρμεοίτην	ὁρμέοιμεν	ὁρμέοιτε	ὁρμέοιεν
	imperative		ὅρμεε	ὁρμεέτω	ὁρμέετον	ὁρμεέτων		ὁρμέετε	ὁρμεόντων
middle/ passive	indicative	ὁρμέομαι	ὁρμέῃ, ὁρμέει	ὁρμέεται	ὁρμέεσθον	ὁρμέεσθον	ὁρμεόμεθᾰ	ὁρμέεσθε	ὁρμέονται
	subjunctive	ὁρμέωμαι	ὁρμέῃ	ὁρμέηται	ὁρμέησθον	ὁρμέησθον	ὁρμεώμεθᾰ	ὁρμέησθε	ὁρμέωνται
	optative	ὁρμεοίμην	ὁρμέοιο	ὁρμέοιτο	ὁρμέοισθον	ὁρμεοίσθην	ὁρμεοίμεθᾰ	ὁρμέοισθε	ὁρμέοιντο
	imperative		ὁρμέου	ὁρμεέσθω	ὁρμέεσθον	ὁρμεέσθων		ὁρμέεσθε	ὁρμεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὁρμέειν				ὁρμέεσθαι
participle	m	ὁρμέων				ὁρμεόμενος
	f	ὁρμέουσᾰ				ὁρμεομένη
	n	ὁρμέον				ὁρμεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ὁρμῶ, ὁρμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὁρμῶ	ὁρμεῖς	ὁρμεῖ	ὁρμεῖτον	ὁρμεῖτον	ὁρμοῦμεν	ὁρμεῖτε	ὁρμοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ὁρμῶ	ὁρμῇς	ὁρμῇ	ὁρμῆτον	ὁρμῆτον	ὁρμῶμεν	ὁρμῆτε	ὁρμῶσῐ(ν)
	optative	ὁρμοίην, ὁρμοῖμῐ	ὁρμοίης, ὁρμοῖς	ὁρμοίη, ὁρμοῖ	ὁρμοῖτον, ὁρμοίητον	ὁρμοίτην, ὁρμοιήτην	ὁρμοῖμεν, ὁρμοίημεν	ὁρμοῖτε, ὁρμοίητε	ὁρμοῖεν, ὁρμοίησᾰν
	imperative		ὅρμει	ὁρμείτω	ὁρμεῖτον	ὁρμείτων		ὁρμεῖτε	ὁρμούντων
middle/ passive	indicative	ὁρμοῦμαι	ὁρμεῖ, ὁρμῇ	ὁρμεῖται	ὁρμεῖσθον	ὁρμεῖσθον	ὁρμούμεθᾰ	ὁρμεῖσθε	ὁρμοῦνται
	subjunctive	ὁρμῶμαι	ὁρμῇ	ὁρμῆται	ὁρμῆσθον	ὁρμῆσθον	ὁρμώμεθᾰ	ὁρμῆσθε	ὁρμῶνται
	optative	ὁρμοίμην	ὁρμοῖο	ὁρμοῖτο	ὁρμοῖσθον	ὁρμοίσθην	ὁρμοίμεθᾰ	ὁρμοῖσθε	ὁρμοῖντο
	imperative		ὁρμοῦ	ὁρμείσθω	ὁρμεῖσθον	ὁρμείσθων		ὁρμεῖσθε	ὁρμείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὁρμεῖν				ὁρμεῖσθαι
participle	m	ὁρμῶν				ὁρμούμενος
	f	ὁρμοῦσᾰ				ὁρμουμένη
	n	ὁρμοῦν				ὁρμούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὥρμεον, ὡρμεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὥρμεον	ὥρμεες	ὥρμεε(ν)	ὡρμέετον	ὡρμεέτην	ὡρμέομεν	ὡρμέετε	ὥρμεον
middle/ passive	indicative	ὡρμεόμην	ὡρμέου	ὡρμέετο	ὡρμέεσθον	ὡρμεέσθην	ὡρμεόμεθᾰ	ὡρμέεσθε	ὡρμέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὥρμουν, ὡρμούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὥρμουν	ὥρμεις	ὥρμει	ὡρμεῖτον	ὡρμείτην	ὡρμοῦμεν	ὡρμεῖτε	ὥρμουν
middle/ passive	indicative	ὡρμούμην	ὡρμοῦ	ὡρμεῖτο	ὡρμεῖσθον	ὡρμείσθην	ὡρμούμεθᾰ	ὡρμεῖσθε	ὡρμοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὁρμήσω, ὁρμήσομαι, ὁρμηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὁρμήσω	ὁρμήσεις	ὁρμήσει	ὁρμήσετον	ὁρμήσετον	ὁρμήσομεν	ὁρμήσετε	ὁρμήσουσῐ(ν)
	optative	ὁρμήσοιμῐ	ὁρμήσοις	ὁρμήσοι	ὁρμήσοιτον	ὁρμησοίτην	ὁρμήσοιμεν	ὁρμήσοιτε	ὁρμήσοιεν
middle	indicative	ὁρμήσομαι	ὁρμήσῃ, ὁρμήσει	ὁρμήσεται	ὁρμήσεσθον	ὁρμήσεσθον	ὁρμησόμεθᾰ	ὁρμήσεσθε	ὁρμήσονται
	optative	ὁρμησοίμην	ὁρμήσοιο	ὁρμήσοιτο	ὁρμήσοισθον	ὁρμησοίσθην	ὁρμησοίμεθᾰ	ὁρμήσοισθε	ὁρμήσοιντο
passive	indicative	ὁρμηθήσομαι	ὁρμηθήσῃ	ὁρμηθήσεται	ὁρμηθήσεσθον	ὁρμηθήσεσθον	ὁρμηθησόμεθᾰ	ὁρμηθήσεσθε	ὁρμηθήσονται
	optative	ὁρμηθησοίμην	ὁρμηθήσοιο	ὁρμηθήσοιτο	ὁρμηθήσοισθον	ὁρμηθησοίσθην	ὁρμηθησοίμεθᾰ	ὁρμηθήσοισθε	ὁρμηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὁρμήσειν			ὁρμήσεσθαι		ὁρμηθήσεσθαι
participle	m	ὁρμήσων			ὁρμησόμενος		ὁρμηθησόμενος
	f	ὁρμήσουσᾰ			ὁρμησομένη		ὁρμηθησομένη
	n	ὁρμῆσον			ὁρμησόμενον		ὁρμηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὥρμησᾰ, ὡρμησᾰ́μην, ὡρμήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὥρμησᾰ	ὥρμησᾰς	ὥρμησε(ν)	ὡρμήσᾰτον	ὡρμησᾰ́την	ὡρμήσᾰμεν	ὡρμήσᾰτε	ὥρμησᾰν
	subjunctive	ὁρμήσω	ὁρμήσῃς	ὁρμήσῃ	ὁρμήσητον	ὁρμήσητον	ὁρμήσωμεν	ὁρμήσητε	ὁρμήσωσῐ(ν)
	optative	ὁρμήσαιμῐ	ὁρμήσειᾰς, ὁρμήσαις	ὁρμήσειε(ν), ὁρμήσαι	ὁρμήσαιτον	ὁρμησαίτην	ὁρμήσαιμεν	ὁρμήσαιτε	ὁρμήσειᾰν, ὁρμήσαιεν
	imperative		ὅρμησον	ὁρμησᾰ́τω	ὁρμήσᾰτον	ὁρμησᾰ́των		ὁρμήσᾰτε	ὁρμησᾰ́ντων
middle	indicative	ὡρμησᾰ́μην	ὡρμήσω	ὡρμήσᾰτο	ὡρμήσᾰσθον	ὡρμησᾰ́σθην	ὡρμησᾰ́μεθᾰ	ὡρμήσᾰσθε	ὡρμήσᾰντο
	subjunctive	ὁρμήσωμαι	ὁρμήσῃ	ὁρμήσηται	ὁρμήσησθον	ὁρμήσησθον	ὁρμησώμεθᾰ	ὁρμήσησθε	ὁρμήσωνται
	optative	ὁρμησαίμην	ὁρμήσαιο	ὁρμήσαιτο	ὁρμήσαισθον	ὁρμησαίσθην	ὁρμησαίμεθᾰ	ὁρμήσαισθε	ὁρμήσαιντο
	imperative		ὅρμησαι	ὁρμησᾰ́σθω	ὁρμήσᾰσθον	ὁρμησᾰ́σθων		ὁρμήσᾰσθε	ὁρμησᾰ́σθων
passive	indicative	ὡρμήθην	ὡρμήθης	ὡρμήθη	ὡρμήθητον	ὡρμηθήτην	ὡρμήθημεν	ὡρμήθητε	ὡρμήθησᾰν
	subjunctive	ὁρμηθῶ	ὁρμηθῇς	ὁρμηθῇ	ὁρμηθῆτον	ὁρμηθῆτον	ὁρμηθῶμεν	ὁρμηθῆτε	ὁρμηθῶσῐ(ν)
	optative	ὁρμηθείην	ὁρμηθείης	ὁρμηθείη	ὁρμηθεῖτον, ὁρμηθείητον	ὁρμηθείτην, ὁρμηθειήτην	ὁρμηθεῖμεν, ὁρμηθείημεν	ὁρμηθεῖτε, ὁρμηθείητε	ὁρμηθεῖεν, ὁρμηθείησᾰν
	imperative		ὁρμήθητῐ	ὁρμηθήτω	ὁρμήθητον	ὁρμηθήτων		ὁρμήθητε	ὁρμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὁρμῆσαι			ὁρμήσᾰσθαι		ὁρμηθῆναι
participle	m	ὁρμήσᾱς			ὁρμησᾰ́μενος		ὁρμηθείς
	f	ὁρμήσᾱσᾰ			ὁρμησᾰμένη		ὁρμηθεῖσᾰ
	n	ὁρμῆσᾰν			ὁρμησᾰ́μενον		ὁρμηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὥρμηκᾰ, ὥρμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὥρμηκᾰ	ὥρμηκᾰς	ὥρμηκε(ν)	ὡρμήκᾰτον	ὡρμήκᾰτον	ὡρμήκᾰμεν	ὡρμήκᾰτε	ὡρμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὡρμήκω	ὡρμήκῃς	ὡρμήκῃ	ὡρμήκητον	ὡρμήκητον	ὡρμήκωμεν	ὡρμήκητε	ὡρμήκωσῐ(ν)
	optative	ὡρμήκοιμῐ, ὡρμηκοίην	ὡρμήκοις, ὡρμηκοίης	ὡρμήκοι, ὡρμηκοίη	ὡρμήκοιτον	ὡρμηκοίτην	ὡρμήκοιμεν	ὡρμήκοιτε	ὡρμήκοιεν
	imperative		ὥρμηκε	ὡρμηκέτω	ὡρμήκετον	ὡρμηκέτων		ὡρμήκετε	ὡρμηκόντων
middle/ passive	indicative	ὥρμημαι	ὥρμησαι	ὥρμηται	ὥρμησθον	ὥρμησθον	ὡρμήμεθᾰ	ὥρμησθε	ὥρμηνται
	subjunctive	ὡρμημένος ὦ	ὡρμημένος ᾖς	ὡρμημένος ᾖ	ὡρμημένω ἦτον	ὡρμημένω ἦτον	ὡρμημένοι ὦμεν	ὡρμημένοι ἦτε	ὡρμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὡρμημένος εἴην	ὡρμημένος εἴης	ὡρμημένος εἴη	ὡρμημένω εἴητον/εἶτον	ὡρμημένω εἰήτην/εἴτην	ὡρμημένοι εἴημεν/εἶμεν	ὡρμημένοι εἴητε/εἶτε	ὡρμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὥρμησο	ὡρμήσθω	ὥρμησθον	ὡρμήσθων		ὥρμησθε	ὡρμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὡρμηκέναι				ὡρμῆσθαι
participle	m	ὡρμηκώς				ὡρμημένος
	f	ὡρμηκυῖᾰ				ὡρμημένη
	n	ὡρμηκός				ὡρμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ὡρμήκειν, ὡρμήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὡρμήκειν, ὡρμήκη	ὡρμήκεις, ὡρμήκης	ὡρμήκει(ν)	ὡρμήκετον	ὡρμηκέτην	ὡρμήκεμεν	ὡρμήκετε	ὡρμήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὡρμήμην	ὥρμησο	ὥρμητο	ὥρμησθον	ὡρμήσθην	ὡρμήμεθᾰ	ὥρμησθε	ὥρμηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ὁρμέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ὁρμέω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “ὁρμέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • anchor idem, page 29.
  • lie idem, page 489.
  • moor idem, page 540.
  • ride idem, page 713.