ὑπάρχων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.pár.kʰɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)yˈpar.kʰon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈpar.xon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈpar.xon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈpar.xon/

Participle

ὑπάρχων • (hupárkhōn) m (feminine ὑπάρχουσᾰ, neuter ὑπάρχον); first/second declension

present active participle of ὑπάρχω (hupárkhō)

Declension

First and third declension of ὑ̆πᾰ́ρχων; ὑ̆πᾰ́ρχουσᾰ; ὑ̆πᾰ́ρχον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὑ̆πᾰ́ρχων hupárkhōn	ὑ̆πᾰ́ρχουσᾰ hupárkhousa	ὑ̆πᾰ́ρχον hupárkhon	ὑ̆πᾰ́ρχοντε hupárkhonte	ὑ̆πᾰρχούσᾱ huparkhoúsā	ὑ̆πᾰ́ρχοντε hupárkhonte	ὑ̆πᾰ́ρχοντες hupárkhontes	ὑ̆πᾰ́ρχουσαι hupárkhousai	ὑ̆πᾰ́ρχοντᾰ hupárkhonta
Genitive	ὑ̆πᾰ́ρχοντος hupárkhontos	ὑ̆πᾰρχούσης huparkhoúsēs	ὑ̆πᾰ́ρχοντος hupárkhontos	ὑ̆πᾰρχόντοιν huparkhóntoin	ὑ̆πᾰρχούσαιν huparkhoúsain	ὑ̆πᾰρχόντοιν huparkhóntoin	ὑ̆πᾰρχόντων huparkhóntōn	ὑ̆πᾰρχουσῶν huparkhousôn	ὑ̆πᾰρχόντων huparkhóntōn
Dative	ὑ̆πᾰ́ρχοντῐ hupárkhonti	ὑ̆πᾰρχούσῃ huparkhoúsēi	ὑ̆πᾰ́ρχοντῐ hupárkhonti	ὑ̆πᾰρχόντοιν huparkhóntoin	ὑ̆πᾰρχούσαιν huparkhoúsain	ὑ̆πᾰρχόντοιν huparkhóntoin	ὑ̆πᾰ́ρχουσῐ / ὑ̆πᾰ́ρχουσῐν hupárkhousi(n)	ὑ̆πᾰρχούσαις huparkhoúsais	ὑ̆πᾰ́ρχουσῐ / ὑ̆πᾰ́ρχουσῐν hupárkhousi(n)
Accusative	ὑ̆πᾰ́ρχοντᾰ hupárkhonta	ὑ̆πᾰ́ρχουσᾰν hupárkhousan	ὑ̆πᾰ́ρχον hupárkhon	ὑ̆πᾰ́ρχοντε hupárkhonte	ὑ̆πᾰρχούσᾱ huparkhoúsā	ὑ̆πᾰ́ρχοντε hupárkhonte	ὑ̆πᾰ́ρχοντᾰς hupárkhontas	ὑ̆πᾰρχούσᾱς huparkhoúsās	ὑ̆πᾰ́ρχοντᾰ hupárkhonta
Vocative	ὑ̆πᾰ́ρχων hupárkhōn	ὑ̆πᾰ́ρχουσᾰ hupárkhousa	ὑ̆πᾰ́ρχον hupárkhon	ὑ̆πᾰ́ρχοντε hupárkhonte	ὑ̆πᾰρχούσᾱ huparkhoúsā	ὑ̆πᾰ́ρχοντε hupárkhonte	ὑ̆πᾰ́ρχοντες hupárkhontes	ὑ̆πᾰ́ρχουσαι hupárkhousai	ὑ̆πᾰ́ρχοντᾰ hupárkhonta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὑ̆πᾰρχόντως huparkhóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.