Bekelaar
Dutch
editEtymology
editFirst attested as bekelaer in 1417. Compound of beek (“brook, stream”) and laar (“intensively cultivated forest”).
Pronunciation
editProper noun
editBekelaar n
References
edit- van Berkel, Gerard, Samplonius, Kees (2018) Nederlandse plaatsnamen verklaard (in Dutch), Mijnbestseller.nl, →ISBN