Latin

edit

Etymology

edit

Derived from Collātia (name of a town) +‎ -īnus (-an, adjectival derivational suffix).

Pronunciation

edit

Adjective

edit

Collātīnus (feminine Collātīna, neuter Collātīnum); first/second-declension adjective

  1. Of, or from, Collatia

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative Collātīnus Collātīna Collātīnum Collātīnī Collātīnae Collātīna
Genitive Collātīnī Collātīnae Collātīnī Collātīnōrum Collātīnārum Collātīnōrum
Dative Collātīnō Collātīnō Collātīnīs
Accusative Collātīnum Collātīnam Collātīnum Collātīnōs Collātīnās Collātīna
Ablative Collātīnō Collātīnā Collātīnō Collātīnīs
Vocative Collātīne Collātīna Collātīnum Collātīnī Collātīnae Collātīna

Proper noun

edit

Collātīnus m (genitive Collātīnī); second declension

  1. A Roman cognomen — famously held by:
    1. Lucius Tarquinius Collatinus, a Roman consul

Declension

edit

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative Collātīnus Collātīnī
Genitive Collātīnī Collātīnōrum
Dative Collātīnō Collātīnīs
Accusative Collātīnum Collātīnōs
Ablative Collātīnō Collātīnīs
Vocative Collātīne Collātīnī

References

edit
  • Collatinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • Collatinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.