Collatinus
Latin
editEtymology
editDerived from Collātia (“name of a town”) + -īnus (“-an”, adjectival derivational suffix).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /kol.laːˈtiː.nus/, [kɔlːʲäːˈt̪iːnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kol.laˈti.nus/, [kolːäˈt̪iːnus]
Adjective
editCollātīnus (feminine Collātīna, neuter Collātīnum); first/second-declension adjective
- Of, or from, Collatia
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | Collātīnus | Collātīna | Collātīnum | Collātīnī | Collātīnae | Collātīna | |
Genitive | Collātīnī | Collātīnae | Collātīnī | Collātīnōrum | Collātīnārum | Collātīnōrum | |
Dative | Collātīnō | Collātīnō | Collātīnīs | ||||
Accusative | Collātīnum | Collātīnam | Collātīnum | Collātīnōs | Collātīnās | Collātīna | |
Ablative | Collātīnō | Collātīnā | Collātīnō | Collātīnīs | |||
Vocative | Collātīne | Collātīna | Collātīnum | Collātīnī | Collātīnae | Collātīna |
Proper noun
editCollātīnus m (genitive Collātīnī); second declension
- A Roman cognomen — famously held by:
- Lucius Tarquinius Collatinus, a Roman consul
Declension
editSecond-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | Collātīnus | Collātīnī |
Genitive | Collātīnī | Collātīnōrum |
Dative | Collātīnō | Collātīnīs |
Accusative | Collātīnum | Collātīnōs |
Ablative | Collātīnō | Collātīnīs |
Vocative | Collātīne | Collātīnī |
References
edit- “Collatinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Collatinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.