Pusio
Latin edit
Etymology edit
From pūsiō (“lad, young boy”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈpuː.si.oː/, [ˈpuːs̠ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpu.si.o/, [ˈpuːs̬io]
Proper noun edit
Pūsiō m sg (genitive Pūsiōnis); third declension
- A Roman cognomen — famously held by:
- Lucius Cornelius Pusio, a Roman consul
Declension edit
Third-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Pūsiō |
Genitive | Pūsiōnis |
Dative | Pūsiōnī |
Accusative | Pūsiōnem |
Ablative | Pūsiōne |
Vocative | Pūsiō |
References edit
- Pusio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.