Reconstruction:Proto-West Germanic/mintā
Proto-West Germanic edit
Etymology edit
Borrowed from Latin menta, mentha.
Noun edit
*mintā f[1]
Inflection edit
ōn-stem | ||
---|---|---|
Singular | ||
Nominative | *mintā | |
Genitive | *mintōn | |
Singular | Plural | |
Nominative | *mintā | *mintōn |
Accusative | *mintōn | *mintōn |
Genitive | *mintōn | *mintōnō |
Dative | *mintōn | *mintōm, *mintum |
Instrumental | *mintōn | *mintōm, *mintum |
Descendants edit
- Old English: minte
- Old Frisian: *minta
- ⇒ Saterland Frisian: Minte
- Old Dutch: *minta
- Old Saxon: minta
- Old High German: minza
References edit
- ^ Ringe, Donald, Taylor, Ann (2014) The Development of Old English (A Linguistic History of English; 2), Oxford: Oxford University Press, →ISBN, page 135: “PWGmc *mintā”