aanfluiting

Dutch

Etymology

From aanfluiten +‎ -ing.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌflœy̯.tɪŋ/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧flui‧ting

Noun

aanfluiting f (plural aanfluitingen)

1. disgrace, travesty, joke