akcentuacyjny
Polish edit
Etymology edit
From akcentuacja + -ny. First attested in 1879.[1][2]
Pronunciation edit
Adjective edit
akcentuacyjny (not comparable, derived adverb akcentuacyjnie)
- (relational, phonology) accentuation; accentual
- Synonym: (rare) akcentacyjny
- (relational, phonology) accent; accentual
- Synonyms: akcentowy, (rare) akcentacyjny
Declension edit
Declension of akcentuacyjny (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | akcentuacyjny | akcentuacyjna | akcentuacyjne | akcentuacyjni | akcentuacyjne | |
| genitive | akcentuacyjnego | akcentuacyjnej | akcentuacyjnego | akcentuacyjnych | ||
| dative | akcentuacyjnemu | akcentuacyjnej | akcentuacyjnemu | akcentuacyjnym | ||
| accusative | akcentuacyjnego | akcentuacyjny | akcentuacyjną | akcentuacyjne | akcentuacyjnych | akcentuacyjne |
| instrumental | akcentuacyjnym | akcentuacyjną | akcentuacyjnym | akcentuacyjnymi | ||
| locative | akcentuacyjnym | akcentuacyjnej | akcentuacyjnym | akcentuacyjnych | ||
Related terms edit
adjectives
nouns
verbs
References edit
- ^ Antoni Małecki (1879) Gramatyka historyczno-porównawcza języka polskiego. T. 2[1], page 87
- ^ akcentuacyjny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading edit
- akcentuacyjny in Polish dictionaries at PWN