akompaniator
Polish edit
Etymology edit
Borrowed from Italian accompagnatore.[1] By surface analysis, akompaniować + -ator. First attested in 1853.[2][3]
Pronunciation edit
Noun edit
akompaniator m pers (female equivalent akompaniatorka)
- (music) accompanist (performer in music who takes the accompanying part)
- Hypernym: muzyk
- akompaniator kabaretu ― a cabaret accompanist
- akompaniator chóru ― a choir accompanist
- stały akompaniator ― a permanent accompanist
Declension edit
Declension of akompaniator
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | akompaniator | akompaniatorzy/akompaniatory (deprecative) |
| genitive | akompaniatora | akompaniatorów |
| dative | akompaniatorowi | akompaniatorom |
| accusative | akompaniatora | akompaniatorów |
| instrumental | akompaniatorem | akompaniatorami |
| locative | akompaniatorze | akompaniatorach |
| vocative | akompaniatorze | akompaniatorzy |
Related terms edit
noun
verbs
References edit
- ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “akompaniator”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
- ^ Gazeta Warszawska[1], number 136, 1853, page 1
- ^ akompaniator in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading edit
- akompaniator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- akompaniator in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “akompanjator”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “akompanjator”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 17
- Pęzik, Piotr, Przepiórkowski, A., Bańko, M., Górski, R., Lewandowska-Tomaszczyk, B (2012) Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP. Narodowy Korpus Języka Polskiego [National Polish Language Corpus, PELCRA search engine][4], Wydawnictwo PWN