alabastr
Czech edit
Pronunciation edit
Noun edit
alabastr m inan
Declension edit
Declension of alabastr (hard masculine inanimate)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | alabastr | alabastry |
genitive | alabastru | alabastrů |
dative | alabastru | alabastrům |
accusative | alabastr | alabastry |
vocative | alabastre, alabastře | alabastry |
locative | alabastru | alabastrech |
instrumental | alabastrem | alabastry |
Polish edit
Etymology edit
Inherited from Old Polish alabastyr, from Latin alabaster, from Ancient Greek ἀλάβαστρος (alábastros).
Pronunciation edit
Noun edit
alabastr m inan
- (mineralogy, obsolete) Alternative form of alabaster
Declension edit
Declension of alabastr
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | alabastr | alabastry |
genitive | alabastru | alabastrów |
dative | alabastrowi | alabastrom |
accusative | alabastr | alabastry |
instrumental | alabastrem | alabastrami |
locative | alabastrze | alabastrach |
vocative | alabastrze | alabastry |
Further reading edit
- alabastr in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “alabastr”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Teresa Sokołowska (14.01.2022) “ALABASTR, ALABASTER, *HALABASTER”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “alabastr”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “alabastr”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “alabastr”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 21