alboć
Old Polish edit
Etymology edit
From albo + -ć. First attested in the 15th century.
Pronunciation edit
Conjunction edit
alboć
- or
- Beginning of the 15th century, Kazania gnieźnieńskie[1], page 12a:
- Ludze, chosczy ony vele dzecy magø, velkokrocz szø tho gim przygadza, ysczy ony nad nimy szaloscz vydzø, przes to iscy ony richlo vmiragø. Albocz tesze ony slø smerczø dzynø, ysczy sz nesktorego szyna slodzeg byua, kostarsz y pyganicza
- [Ludzie, cożci oni wiele dzieci mają, wielkokroć się to jim przygadza, iżci oni nad nimi żałość widzą, przezto iżci oni richło umirają. Alboć teże oni złą śmiercią giną, iżci z nie z ktorego (i. e. z niektorego) syna złodziej bywa, kostarz i pijanica]
- 1896, Lucjan Malinowski, editor, Żywot świętego Błażeja. Zabytek języka polskiego z początku wieku XV,[2], page 322:
- Modlcye sye naszim bogom, albocz waas kaszø wszistky scynacz
- [Modlcie sie naszym bogom, alboć was każę wszystki ścinać]
Particle edit
alboć
- interrogative particle: introduces a yes-no question
- Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[3], page 753:
- Dziatki... skazując na Jesusa, jakoby mieniły: Owoć ten jedzie, ktory ma lud żydowski... wykupić z niewolstwa...; ale ninie alboć w mie djabeł wstąpił? jakoby im ojca zabił, tako nastoją nań
- [Dziatki... skazując na Jesusa, jakoby mieniły: Owoć ten jedzie, ktory ma lud żydowski... wykupić z niewolstwa...; ale ninie alboć w nie dyjabeł wstąpił? jakoby im ojca zabił, tako nastoją nań]
Descendants edit
- Polish: alboć
References edit
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “alboć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Inherited from Old Polish alboć. By surface analysis, albo + -ć.
Conjunction edit
alboć
Particle edit
alboć
- (Middle Polish) probably introduces doubt or uncertainty
- (Middle Polish) interrogative particle: introduces a yes-no question
- Synonym: (modern) czy
References edit
Further reading edit
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “alboć, aboć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “alboć”, in Słownik języka polskiego[4] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 22
- alboć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego