ambó
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Medieval Latin ambōnem, from Byzantine Greek ἄμβων (ámbōn, “pulpit”).
Pronunciation edit
Noun edit
ambó m (plural ambons)
- ambo (raised platform in an early Christian church)
References edit
- “ambó” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Further reading edit
- “ambó” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
Old Tupi edit
[a], [b], [c], [d] ← 4 | 5 | 8 → |
---|---|---|
Cardinal: ambó, amombokoty |
Etymology edit
From ã (“this”) + pó (“hand”).[1]
Pronunciation edit
Numeral edit
ambó
- (Late Tupi) five
Usage notes edit
Old Tupi only had names for numbers up to four, with circumlocutions or borrowings from Portuguese being used for bigger quantities. In spoken language, it was common to say nã (“like this”) and show the wanted number with the fingers.[2]
References edit
- ^ Eduardo de Almeida Navarro (2013) “ambó”, in Dicionário de tupi antigo: a língua indígena clássica do Brasil (in Portuguese), 1 edition, São Paulo: Global, →ISBN, page 30, column 2
- ^ Eduardo de Almeida Navarro (2005) chapter 7, in Método Moderno de Tupi Antigo: a língua do Brasil dos primeiros séculos (in Portuguese), 3 edition, São Paulo: Global Editora, →ISBN, Os numerais, page 96