Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of amiciō.

Participle edit

amictus (feminine amicta, neuter amictum); first/second-declension participle

  1. clothed, covered, dressed
  2. surrounded
  3. veiled

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative amictus amicta amictum amictī amictae amicta
Genitive amictī amictae amictī amictōrum amictārum amictōrum
Dative amictō amictō amictīs
Accusative amictum amictam amictum amictōs amictās amicta
Ablative amictō amictā amictō amictīs
Vocative amicte amicta amictum amictī amictae amicta

Noun edit

amictus m (genitive amictūs); fourth declension

  1. cloak, mantle
  2. clothing, garb
  3. fashion
  4. drapery

Declension edit

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative amictus amictūs
Genitive amictūs amictuum
Dative amictuī amictibus
Accusative amictum amictūs
Ablative amictū amictibus
Vocative amictus amictūs

Descendants edit

  • French: amict
  • Old Irish: micht
  • Italian: amitto
  • Portuguese: amicto

References edit

  • amictus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • amictus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • amictus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • amictus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • amictus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • amictus”, in William Smith et al., editor (1890), A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin