Latin edit

Pronunciation edit

Noun edit

antīquitās f (genitive antīquitātis); third declension

  1. antiquity (ancient times)
  2. the good old days
  3. the ancients
  4. age
  5. integrity

Declension edit

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative antīquitās antīquitātēs
Genitive antīquitātis antīquitātum
Dative antīquitātī antīquitātibus
Accusative antīquitātem antīquitātēs
Ablative antīquitāte antīquitātibus
Vocative antīquitās antīquitātēs

Descendants edit

References edit

  • antiquitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • antiquitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • antiquitas in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • antiquitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • ancient history: antiquitatis memoria
    • to go back to the remote ages: repetere ab ultima (extrema, prisca) antiquitate (vetustate), ab heroicis temporibus
    • Cato's speeches sound archaic: orationes Catonis antiquitatem redolent (Brut. 21. 82)
    • to be of noble family: generis antiquitate florere