awanturniczy

Polish

Etymology

From awanturnik +‎ -y.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.van.turˈɲi.t͡ʂɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂɘ
• Syllabification: a‧wan‧tur‧ni‧czy

Adjective

awanturniczy (comparative bardziej awanturniczy, superlative najbardziej awanturniczy, derived adverb awanturniczo)

1. (relational, not comparable) fight, brawl
2. rowdy, quarrelsome (of a person)
3. (literary) adventurous, picaresque
4. scandalous

Declension

Declension of awanturniczy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	awanturniczy		awanturnicza	awanturnicze	awanturniczy	awanturnicze
genitive	awanturniczego		awanturniczej	awanturniczego	awanturniczych
dative	awanturniczemu		awanturniczej	awanturniczemu	awanturniczym
accusative	awanturniczego	awanturniczy	awanturniczą	awanturnicze	awanturniczych	awanturnicze
instrumental	awanturniczym		awanturniczą	awanturniczym	awanturniczymi
locative	awanturniczym		awanturniczej	awanturniczym	awanturniczych

Derived terms

noun

• awanturniczość

 

Related terms

nouns

• awantura
• awantura arabska
• awanturka
• awanturnica
• awanturnictwo
• awanturniczość
• awanturnik
• awanturyn
• awanturzysta
• awenturyn

 

verbs

• awanturować
• awanturzyć
• poawanturować
• zaawanturować

 

Further reading

• awanturniczy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• awanturniczy in Polish dictionaries at PWN